Το μήνυμα του Βασίλη Παπαθεοδώρου, είναι ένα ταξίδι του μυαλού σε χρόνο διαφορετικό από τα υπόλοιπα βιβλία του συγγραφέα, καθώς η όλη ιστορία εξελίσσεται στο μέλλον.

Ο ίδιος o συγγραφέας μιλώντας στο elniplex είπε:

"Το «μήνυμα» είναι ίσως το μοναδικό βιβλίο μου που καθορίζει το χρονικό σημείο του μέλλοντος. Άλλα μιλάνε για μια πραγματική ιστορία που έγινε στο παρελθόν (Πάπια, Βιρτζίνια, Φλαμίνγκο, κ.α.), ενώ σε άλλα εμπνέομαι από το παρόν και το προβάλλω στο μέλλον, με χρονική ασάφεια. Αυτά είναι τα δυστοπικά μου μυθιστορήματα, Οι άρχοντες των σκουπιδιών, Τα χνότα στο τζάμι ακόμα και οι Ιπτάμενες σελίδες."

Βρισκόμαστε λοιπόν στη Ελλάδα του 2073. Η χώρα αποκαλείται πια περιφέρεια 24 και φυσικά έχει αλλάξει κατά πολύ το περιβάλλον αλλά και η καθημερινότητα των ανθρώπων. Αλήθεια, έτσι φαντάζεται ο συγγραφέας την Ελλάδα μερικές δεκαετίες μετά; O ίδιος μοιράστηκε μαζί μας τις σκέψεις του και μας είπε: "Όταν έγραφα το βιβλίο μπορεί και να το φανταζόμουν κάπως έτσι το πράγμα, ήταν άλλωστε οι αρχές της παγκοσμιοποίησης. Τα τελευταία χρόνια όμως με όλα αυτά που συμβαίνουν διεθνώς, τους εξτρεμισμούς, τα εθνικιστικά, τους απροκάλυπτους ρατσισμούς, ειλικρινά θέλει μεγάλη σκέψη και φαντασία για το πώς θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα σε 45 και βάλε χρόνια."

Βρισκόμαστε λοιπόν στο 2073, ο Kόσμο, ένα δεκαεφτάχρονο αγόρι που στην καθημερινή του ζωή είναι απόλυτα εξαρτημένο από τον υπολογιστή του –όπως άλλωστε και όλοι οι άνθρωποι εκείνης της εποχής– λαμβάνει μια μέρα ένα μήνυμα από ένα άγνωστο κορίτσι, την Ελπίδα η οποία βρίσκεται σε κίνδυνο. "Ελπίδα", σημαδιακή και υποθέτουμε όχι τυχαία, όπως μας επιβεβαιώνει άλλωστε και ο συγγραφέας, επιλογή του ονόματος της ηρωίδας που κινδυνεύει:

"Πολύ σωστά, βλέπεις σε κάθε μου βιβλίο σχεδόν μου αρέσει να «παίζω» με τα ονόματα, άλλοτε να φαίνεται ο συμβολισμός τους κι άλλοτε να είναι κρυμμένος. Βίκτωρας από το victory (νίκη), είναι η νίκη της τεχνολογίας επί του ανθρώπου ή του ανθρώπου πάνω στην τεχνολογία; Φαντάζομαι τελικά το δεύτερο, Βίκτορας είναι αυτός που τελικά θα επιβληθεί με τον τρόπο του στη μηχανή. Κυρία Μαργαρίτα, από το γνωστό λουλούδι και το αντίστοιχο παιχνίδι: Μ’αγαπά; Δε μ’αγαπά; Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το ποιο θα είναι το τελευταίο φύλλο της μαργαρίτας, συνεπώς κανείς δεν μπορεί να ορκιστεί ότι ο χαρακτήρας της κυρίας Μαργαρίτας μέσα στο κείμενο είναι αυτός που αρχικά φαίνεται. Και τέλος οι δυο πρωταγωνιστές, ο Κόσμο και ο Άρι, από τα ονόματα Κοσμάς και Αριστοτέλης, δυο παιδιά, που όταν τέλειωσε η ιστορία, βρήκαν ή δέθηκαν με τις πραγματικές τους ρίζες, την ιστορία και το παρελθόν τους, πράγματα δηλαδή ξεχασμένα από καιρό στην κοινωνία που περιγράφεται."

O Kόσμο και ο κολλητός διαδικτυακός φίλος του ο Άρι αποφασίζουν να πραγματοποιήσουν ένα μεγάλο ταξίδι μέχρι το σπίτι του άγνωστου κοριτσιού. Kατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους μαθαίνουν τι είναι πραγματικά η ζωή και η φύση. Όταν φτάνουν όμως στο χωριό της κοπέλας, συνειδητοποιούν ότι βρίσκονται στο κέντρο μιας συνωμοσίας σχεδιασμένης από την Παγκόσμια Kυβέρνηση και ότι αυτοί είναι οι μόνοι που γνωρίζουν το μεγάλο μυστικό. Θα μπορέσουν άραγε να σώσουν τη γη; Οικολογική καταστροφή, αποξένωση, μοναξιά… οι συνέπειες των λανθασμένων επιλογών μας. Χωρίς να αφορίζει την τεχνολογία, o Βασίλη Παπαθεοδώρου «κρούει τον κώδωνα» κυρίως στην νέα γενιά. Τελικά ποιο είναι το μήνυμα που θέλει να στείλει; "Κανένα μήνυμα δε θέλω να στέλνω με τα βιβλία μου. Εννοώ πως όταν τα γράφω στο μυαλό μου έχω κάτι να πω, θέλω κάτι να πω, αλλά πολλές φορές είναι καλύτερα ο αναγνώστης να εισπράττει γενικά αυτό που θέλει αυτός. Το να χαρεί κάποιος το βιβλίο ή ένα οποιοδήποτε βιβλίο είναι ίσως το καλύτερο «μήνυμα». Αλλά για να ξαναγυρίσω στην ερώτηση, αποξένωση, μοναξιά, τεχνολογία, οικολογική καταστροφή, όλα αυτά είναι από μόνα τους τεράστια ζητήματα. Το πού θα εστιάσει ο καθένας στο βιβλίο εξαρτάται από τον ίδιον, από την ιδεολογία του, τις παραστάσεις, τη μόρφωσή του ή ακόμα και από την απλή στιγμή, τη φάση στην οποία βρίσκεται."

Θα έχετε καταλάβει ότι αγαπάμε πολύ τα καλά βιβλία. Το μήνυμα είναι ένα από αυτά. Εξαιρετικό βιβλίο, από κάθε άποψη το οποίο αξίζει να διαβάσει ένας έφηβος αλλά κι ένας ενήλικας αναγνώστης. Άλλωστε κατά τη γνώμη μας, τα καλά βιβλία δεν έχουν περιορισμούς στο ηλικιακό κοινό στο οποίο απευθύνονται. Μιλούν απλώς στην ψυχή και το μυαλό μας.

Απόστολος Πάππος

Μικρά και Μεγάλα Παράθυρα στον Κόσμο Βασίλης Παπαθεοδώρου. Το μήνυμα (μυθιστόρημα).

Τα βιβλία και, γενικά, τα έργα Επιστημονικής Φαντασίας είναι πολύ αγαπητά σε μεγάλη μερίδα αναγνωστών και, σίγουρα, σ' όλο το παιδικό-νεανικό αναγνωστικό κοινό. Όταν ο Ιούλιος Βερν (γενν. το 1826) έγραψε το υπέροχο έργο του «Από τη Γη στη Σελήνη» πολύ λίγοι ίσως πίστευαν, ή έλπιζαν τότε, πως αυτό θα γινόταν σε λιγότερο από ένα αιώνα κατορθωτό! Όταν, ακόμα, το άφθαστο πνεύμα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι (1452-1519) σχεδίαζε την πρώτη πτητική μηχανή και τότε, ίσως, (πέντε τόσους αιώνες πριν) να υπήρχαν αρκετοί που πίστευαν πως αυτό αποτελούσε απλά μια ουτοπία...

Και να, λοιπόν, που εκείνα τα άπιαστα όνειρα έγιναν πραγματικότητα. Και πετάμε, και πάμε όπου θέλουμε σε λίγες ώρες και στο φεγγάρι πατήσαμε. Η επιστήμη εξελίσσεται ραγδαία, το βλέπουμε μέρα με τη μέρα. Όλα αυτά συλλογιζόμουν έχοντας στα χέρια μου ένα από τα τελευταία εφηβικά μυθιστορήματα του αγαπημένου πια και στο δικό μας, εδώ, εφηβικό νεανικό κοινό, ταλαντούχου συγγραφέα Βασίλη Παπαθεοδώρου. Στις μέρες μας, που ο υπολογιστής αποτελεί κιόλας καθημερινό αναγκαίο εξάρτημα και πάει ν' αντικαταστήσει κάθε παραδοσιακό τρόπο μάθησης και, γενικά, κάθε είδος πληροφόρησης, μπαίνει δυναμικά και ως θεματολογικό αναγκαίο στη λογοτεχνία.

Τα τελευταία χρόνια έχουν δει το φως της δημοσιότητας αρκετά μυθιστορήματα που έμπνευση έχουν το Διαδίκτυο και τα επακόλουθα που δημιουργεί η αλόγιστη χρήση του, και η εξάρτηση των χρηστών απ' αυτό. («Το βιβλίο των προσώπων-Παγιδευμένοι στο Διαδίκτυο», του Ανδρέα Κυριάκου, εκδ. Σαββάλας). Στο «μήνυμά» του ο Βασίλης Παπαθεοδώρου αξιοποιεί τις πολύτιμες γνώσεις του γύρω από το θέμα που θέλει να φτιάξει την περιπέτειά του μ' αυτό. Είναι σημαντικό για κάθε συγγραφέα να ξέρει περισσότερα απ' αυτά που τελικά θ' αφήσει στο χαρτί. Ο συγγραφέας εδώ έχει οργανώσει με τέτοιο τρόπο το υλικό του, που κατόρθωσε να βγάλει μια συναρπαστική περιπέτεια που κρατάει το ενδιαφέρον από την αρχή ίσαμε το τέλος. Προτού σας δώσω το περίγραμμα του, όπως χαρακτηριστικά μας το δίνει στο οπισθόφυλλο, θα 'θελα να σταθώ, στα τελευταία δραματικά λόγια από την Εισαγωγή:

«Και θα μπορούσαμε ν' αναφέρουμε και χίλια άλλα παραδείγματα για το πόσο εύκολη και τέλεια ήταν η ζωή των ανθρώπων στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας... Στην Αφρική τα παιδιά συνέχισαν να πεθαίνουν από πείνα». Μονάχα στην Αφρική; ρωτάμε τώρα. Ας δούμε, όμως, την ιστορία με λίγα λόγια: «Το 2073, ο Κόσμο, ένα δεκαεφτάχρονο αγόρι που στην καθημερινή του ζωή είναι απόλυτα εξαρτημένο από τον υπολογιστή του - όπως άλλωστε και όλοι οι άνθρωποι εκείνης της εποχής - λαμβάνει μια μέρα ένα μήνυμα από ένα άγνωστο κορίτσι που κινδυνεύει. Ο Κόσμο φοβάται για τις επιπτώσεις που θα έχει αυτή η λήψη μηνυμάτων στον υπολογιστή του και, γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να σταματήσει την καταστροφή των προγραμμάτων του, αποφασίζει με ένα φίλο του να κάνουν ένα μεγάλο ταξίδι μέχρι το σπίτι του άγνωστου κοριτσιού. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους μαθαίνουν τι είναι πραγματικά η ζωή και η φύση. Όταν φτάνουν όμως στο μικρό χωριό της κοπέλας, συνειδητοποιούν ότι βρίσκονται στο κέντρο μιας συνωμοσίας σχεδιασμένης από την Παγκόσμια Κυβέρνηση και ότι αυτοί είναι οι μόνοι που γνωρίζουν το μεγάλο μυστικό». Σαν διαβάσετε αυτό το συναρπαστικό βιβλίο θα μάθετε αν, τελικά, οι ήρωές μας εδώ μπορούν να σώσουν τη Γη. Ένα μικρό απόσπασμα: «Ο Κόσμο είχε πάψει να κλαίει. Τώρα χαμογελούσε. Και το χαμόγελο έγινε γέλιο, γέλιο τρανταχτό που έκανε τους στρατιώτες να γυρίσουν έκπληκτοι προς τα κει που κοίταζε ο Κόσμο και να δουν την Ελπίδα όρθια, μιαν Ελπίδα ήρεμη, γαλήνια και αποφασιστική, να στέκεται πάνω από τον υπολογιστή της και να τους χαμογελάει περιπαιχτικά. Το δάχτυλό της ήταν πάνω από το πλήκτρο της μετάδοσης...».

Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν, εκτός από το «μήνυμα» κι «Οι εννέα Καίσαρες». Και τα δύο διδάσκονται στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στο Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης σε μετεκπαιδευόμενους δασκάλους.

Μαρία Πυλιώτου

Λατρεύω τον Βασίλη Παπαθεοδώρου. Είναι από τις κορυφές στο χώρο του εφηβικού αναγνώσματος. Με χαρά περιήλθαν στα χέρια μου σχεδόν τα άπαντά του κι έπεσα με τα μούτρα στο διάβασμα. Ακόμη θεωρώ αξεπέραστα τα "Στη διαπασών" και "Χνότα στο τζάμι". Πέραν αυτών υπάρχουν κι άλλα για μικρότερους αναγνώστες. Το συγκεκριμένο είναι για παιδιά 10 ετών και πάνω και πρόκειται για έργο επιστημονικής φαντασίας. Δύο φίλοι, συνηθισμένοι να μην κάνουν τίποτα αφού όλα τα αναλαμβάνουν πια οι υπολογιστές (είμαστε στο 2073) αρχίζουν να λαμβάνουν παράξενα μηνύματα στον υπολογιστή τους από ένα κοριτσάκι, την Ελπίδα.

Η περιέργειά τους κεντρίζεται και κρυφά φεύγουν από την πολύβουη και ταραχώδη και ζωηρή πόλη για να βρουν ένα ξεχασμένο "χωριό"! Εκεί γνωρίζουν το κοριτσάκι που ζητούσε βοήθεια και ζουν μια τελείως διαφορετική ζωή: με αβγό, ζεστό ψωμί, ήχους της φύσης, οξυγόνο, καθαρό αέρα, ζώα κι ένα σωρό άλλα πράγματα που ποτέ δεν είχαν συναντήσει στη διαστημική τους ζωή. Το κοριτσάκι τους αποκαλύπτει ότι υπάρχει μια παγκόσμια συνωμοσία κατά της φτώχειας και της δυστυχίας: η Παγκόσμια Κυβέρνηση θέλει να ξαποστείλει τους φτωχούς, τους ανήμπορους και τους γέρους έξω από τη Γη, σε άλλον πλανήτη και να τους ξεχάσει εκεί, για να μείνει στη Γη το καθαρό αίμα, η ελπιδοφόρα νέα γενιά, η οποία φυσικά θα υπακούει στην Παγκόσμια Κυβέρνηση ακρίτως.

Πώς θα σώσουν την ανθρωπότητα αυτά τα τρία παιδιά; Σε τι θα τους βοηθήσει ο παλιός υπολογιστής της Ελπίδας που δεν ανιχνεύεται από κανέναν δορυφόρο; Γιατί οι γονείς των δυο αγοριών, ανήσυχοι από την εξαφάνισή τους, τα έκαναν χειρότερα, καλώντας την αστυνομία; Πώς αντιδρά η Παγκόσμια Κυβέρνηση μπροστά στην απειλή της κατάρρευσης της παντοδυναμίας της; Δυστυχώς εδώ ο συγγραφέας με απογοήτευσε. Το βιβλίο δεν έχει τέλος! Τα παιδιά καταφέρνουν να μαζέψουν αποδείξεις και να τις στείλουν στο παγκόσμιο τηλεοπτικό δίκτυο, σοκάροντας την ανθρωπότητα αλλά το βιβλίο τελειώνει ακριβώς εκεί! Τη στιγμή που η αστυνομία ανακαλύπτει τα παιδιά, επιτίθεται στο σπίτι τους, παλεύουν αλλά η Ελπίδα ξεγλιστρά και στέλνει το μήνυμα! ΟΚ μπορεί να είναι πρωτότυπο στη σύλληψή του ως τέλος αλλά δεν αμφισβητώ ότι ο συγγραφέας έχει τη δυνατότητα να γράψει αξιοπρεπέστατα και τις συνέπειες αυτής της πράξης στην ανθρωπότητα, αν τα φυλάκισε η αστυνομία, αν άλλαξε η κυβέρνηση, αν η Ελπίδα έβαλε υποψηφιότητα για πρωθυπουργός, κουβαλώντας τις ελπίδες και τα όνειρα των νέων, ξέρω 'γω, κάτι. Κρίμα κι ήταν αρκετά αγωνιώδες για να το αφήσω... Ο συγγραφέας "προειδοποιεί" τα παιδιά πώς θα είναι η ζωή τους αν παραμείνουν κολλημένα σε έναν υπολογιστή, κλεισμένα στο σπίτι τους, μακριά από οικογένεια, φίλους, ενδιαφέροντα, διάβασμα και χρησιμοποιεί τις χαρές της φύσης, της απλής ζωής, των βασικών ανθρώπινων αναγκών για φιλία, ελευθερία και διασκέδαση με έναν όμορφο και γλαφυρό τρόπο.

Πάνος Τουρλής

Ελάτε να κάνουμε ένα ταξίδι στο μέλλον. Δεν θα πάμε μακριά. Θα διανύσουμε απόσταση μικρότερη από την διάρκεια μιας φυσιολογικής ανθρώπινης ζωής. Προορισμός μας; Το 2073 μ.Χ. Τόπο δεν θα αλλάξουμε... παραμένουμε στην Ελλάδα που όμως πλέον αποκαλείται Περιφέρεια 24. Βλέπετε ο πλανήτης είναι πια χωρισμένος σε Περιφέρειες και όχι σε Κράτη, όπως στις μέρες μας.

Κάτι άλλο που έχει αλλάξει, είναι πως μπορείς να συναντήσεις ακόμα και στο διάστημα το ανθρώπινο γένος. Εκτός από τον πλανήτη μας, μπορείς να βρεις ανθρώπους τόσο στην διαστημική βάση της Σελήνης, όσο και στις δύο νέες αποικίες που ετοιμάζονται σε άλλους πλανήτες. Τα ταξίδια στο διάστημα είναι πλέον ρουτίνα και δεν είναι λίγοι αυτοί που επιλέγουν πλέον για τόπο διακοπών την Σελήνη.

Σε αυτό βέβαια συμβάλει και η κατάσταση που επικρατεί πάνω στην Γη. Η καταστροφή του περιβάλλοντος έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις. Υπάρχουν ακόμα βέβαια κάποια σημεία στα οποία μπορεί κανείς να θαυμάσει το μεγαλείο και την ομορφιά της φύσης. Όμως η πλειοψηφία των εδαφών έχουν υποκύψει στο φαινόμενο της ερημοποίησης ενώ στις πόλεις η ζωή είναι πλέον δυνατή χάρη σε ειδικούς δορυφόρους που ρυθμίζουν τις ακτίνες του Ηλίου και γενικότερα το κλίμα.

Τεχνολογία ε; Αλίμονο! Τίποτα από όλα τα προηγούμενα δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αν δεν υπήρχαν -και δεν είχαν εξελιχθεί τρομερά- οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Αυτά τα μηχανήματα που έχουν γίνει πλέον η φυσική συνέχεια των ανθρώπων. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν αισθάνεται την ανάγκη, καν, να βγει από το σπίτι του αφού είτε εργάζεται -αν είναι ενήλικας-, είτε σπουδάζει -αν είναι παιδί ή έφηβος- από το δωμάτιο του χάρη στην τεχνολογία. Υπολογιστές, τηλεοθόνες και δεκάδες άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα, οργανώνουν την ζωή των ανθρώπων. Λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με θέματα που έχουν να κάνουν από την δουλειά τους έως το τι θα φορέσουν και τι θα φάνε κάθε μέρα. Φτάνει να χαλάσει προσωρινά ένας υπολογιστής για να βγει ο άνθρωπος -τον οποίο εξυπηρετούσε- εκτός προγράμματος σχεδόν μην γνωρίζοντας τι πρέπει να κάνει για να ντυθεί, να φάει, ή να δουλέψει.

Μια τέτοια βλάβη έπαθε και ο Ιξ-Αρ, ο προσωπικός υπολογιστής του Κόσμο. Ποιος είναι ο Κόσμο; Ένας από τους κεντρικούς ήρωες του συγγραφέα Βασίλη Παπαθεοδώρου στο βιβλίο του «Το μήνυμα», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη το 2001. Ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα που -σημειωτέον- διδάσκεται στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στο τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης σε μετεκπαιδευόμενους δασκάλους. Ένα βιβλίο που απευθύνεται κυρίως σε παιδιά -εξ ου και η πολύ καλή εικονογράφηση του Σπύρου Γούση- αλλά που μπορεί να «δώσει» πολλά και στους ενήλικες αναγνώστες.

Ας επιστρέψουμε όμως στην πρωτεύουσα της Περιφέρειας 24 το 2073μ.Χ. όπου βρίσκεται και το σπίτι του Κόσμο. Μια κατοικία γεμάτη σύγχρονα ηλεκτρονικά καλούδια στην οποία μένει μαζί με τους δύο γονείς του. Οι σχέσεις των μελών της οικογένειας καλές αλλά «σύγχρονες» όπως και τα μηχανήματα που τους περιβάλουν. Αν και βρίσκονται τόσο κοντά μπορεί να περάσουν και μέρες χωρίς να συναντηθούν αφού ο καθένας είναι κλεισμένος στο δωμάτιο του μπροστά σε έναν υπολογιστή στον οποίο είτε εργάζεται ή σπουδάζει, είτε διασκεδάζει με τους δικτυακούς του φίλους. Οι ανθρώπινες φυσικές επαφές είναι πλέον κάτι πολύ σπάνιο.

Για παράδειγμα δείτε την σχέση του Κόσμο με τον Άρι, τον κολλητό του φίλο. Οι δύο έφηβοι, αν και κάθε μέρα μιλάνε από τις ηχοοθόνες και παίζουν συνδέοντας τους υπολογιστές τους, σπάνια συναντιόνται από κοντά μιας και θεωρούν την προσωπική επαφή περιττή και χάσιμο χρόνου (αυτού της μετακίνησης).

Είχαμε μείνει όμως στην βλάβη του Ιξ-Αρ. Αν και ο υπολογιστής επισκευάστηκε άμεσα, παρουσιάζει πλέον κάποιες δυσλειτουργίες με αποκορύφωμα την εμφάνιση ενός μυστηριώδους μηνύματος που εμφανίστηκε στην οθόνη και έλεγε:«ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ! ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ! ΚΑΝΤΕ ΓΡΗΓΟΡΑ!». Το ακατανόητο αυτό μήνυμα, έφτασε στους δύο φίλους από ένα μακρινό χωριό της χώρας και το έστειλε ένα κορίτσι με το όνομα Ελπίδα. Εδώ ξεκινά στην ουσία και η ιστορία του Βασίλη Παπαθεοδώρου. Ο Κόσμο και ο Άρι -ο καθένας για τους δικούς του λόγους- αποφασίζουν να ψάξουν το ζήτημα «Ελπίδα» και για αυτό αφήνουν τις συνήθειες τους βουτώντας κυριολεκτικά σε μια περιπέτεια που θα τους οδηγήσει σε μαι τρομερή ανακάλυψη ενός καλά κρυμμένου μυστικού που έχει να κάνει με το μέλλον ολόκληρου του πλανήτη και της ανθρωπότητας.

Το Μήνυμα του συγγραφέα, προς τους αναγνώστες του είναι πολυεπίπεδο. Καταρχήν μεταφέρει τις σκέψεις και τις ανησυχίες των ορθώς σκεπτόμενων ανθρώπων, σχετικά με την οικολογική καταστροφή του πλανήτη, την ανεξέλεγκτη άντληση πόρων από αυτόν, το φαινόμενο της ερημοποίησης και της απομάκρυνσης μας από την φύση. Επόμενο επίπεδο του Μηνύματος η εισβολή των ηλεκτρονικών υπολογιστών στην καθημερινότητα μας και οι αλλαγές που αυτή επιφέρει τόσο στις συνθήκες διαβίωσης όσο και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Και εκεί, στις σχέσεις των ανθρώπων, είναι το επόμενο επίπεδο και ίσως το πιο σημαντικό. Η αποξένωση που δημιουργείται ακόμα και στα μέλη της ίδιας οικογένειας είναι τρομακτική. Η απορρόφηση τους στην εργασία ή στις σπουδές με την χρήση των υψηλής τεχνολογίας "βοηθών τους" τους οδηγεί σε μια μοναξιά που όμοια της δεν έχει γνωρίσει ποτέ στην ιστορία του ο άνθρωπος. Μια μοναξιά που τον μεταλλάσσει σε κάτι διαφορετικό και αποκρουστικό αφού η κοινωνικότητα είναι μέσα στην φύση μας και μάλιστα καταλαμβάνει ένα σημαντικό μέρος της προσωπικότητας μας.

Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου, στο Μήνυμα, δεν αφορίζει την τεχνολογία. Μας παρουσιάζει ένα πιθανό -δυστυχώς- μέλλον στοιχεία του οποίου θα βρείτε ρίχνοντας απλά μια ματιά στο παρόν. Τετριμμένο και χιλιοειπωμένο, αλλά θα το πω γιατί ταιριάζει γάντι... Με ένα μαχαίρι μπορείς να κόψεις ψωμί ή να σκοτώσεις κάποιον. Δεν φταίει το μαχαίρι αν επιλέξεις να κάνεις το δεύτερο... Αυτό κάνει και ο συγγραφέας στο καταπληκτικό αυτό βιβλίο του. Μας δείχνει το μαχαίρι και μας καυτηριάζει μια πιθανή λανθασμένη και ολέθρια χρήση του. Στο χέρι μας είναι να κόψουμε απλά ψωμί...

Το Μήνυμα είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Όπως είπαμε απευθύνεται κυρίως σε παιδιά μιας και αυτοί είναι οι μελλοντικοί πολίτες αυτού του κόσμου, που θα κληθούν να επιλέξουν τον τρόπο χρήσης της σύγχρονης τεχνολογίας. Όμως μπορεί -και το καταφέρνει αναμφίβολα- να προβληματίσει και τον ενήλικα αναγνώστη που χρησιμοποιεί σήμερα αυτή την τεχνολογία και οι επιλογές του επηρεάζουν σε μικρό ή σε μεγαλύτερο βαθμό το μέλλον των ανθρώπων αλλά και του πλανήτη. Οι δρόμοι είναι ανοικτοί μπροστά μας και περιμένουν να τους διαβούμε. Μακάρι στις επιλογές μας να συμβουλευτούμε μυαλά όπως αυτό του συγγραφέα ώστε να οδηγηθούμε σε ένα κόσμο πιο όμορφο όπου τα δέντρα θα είναι περισσότερα από τα κτίσματα και οι άνθρωποι θα αγγίζουν ο ένας τον άλλο πιο συχνά απ' ότι θα στέλνουν sms ή email.

Νεκτάριος Παπασπύρου

«Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα για νέους που θέτει ουσιαστικά ερωτήματα και προβληματισμούς για το μέλλον του πλανήτη Γη, προβληματισμοί που δεν τίθενται για πρώτη φορά. Προβληματίζει για την ύπαρξη οικολογικής συνείδησης -και ευνοεί την καλλιέργειά της- καθώς και για την ποιότητα ζωής. Ουσιαστικά, απεικονίζει τη διάσταση ανάμεσα στην τεχνολογική πρόοδο και στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται, την ολοκληρωτική δηλαδή εξάρτησή του από τους υπολογιστές και την Τεχνολογία, και καταγράφει την επίδραση της στην εξέλιξη και στην ευτυχία του ανθρώπου.»

(Μέρος από τις σημειώσεις του Καθηγητή
κυρίου Γ. Παπαντωνάκη)

Υπάρχουν βέβαια και αρκετά άλλα κείμενα, στα οποία ποικίλλει ο βαθμός αυταρχικής διακυβέρνησης μιας χώρας, συνήθως κατεστραμμένης από πυρηνικά όπλα! Αλλά και σε περιπτώσεις στις οποίας οι άνθρωποι ζουν στην επιφάνεια της Γης, όπως στο μυθιστόρημα του Βασίλη Παπαθεοδώρου "Το Μήνυμα", η αυταρχική πολιτεία διοχετεύει μέσω των υπολογιστών τις πληροφορίες που επιθυμεί, προκειμένου να κρατεί υποταγμένους τους πολίτες της.

Δρ. Γεώργιος Παπαντωνάκης:

Ελληνική παιδική λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας.
Από την αποικιοκρατία και την απολυταρχία
στη δημοκρατική διαπαιδαγώγηση των παιδιών.
(Περιοδικό «Ρεύματα»)

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας με αστυνομική υφή! Tο μυθιστόρημα θέτει ουσιαστικά ερωτήματα για το μέλλον του πλανήτη Γη και την ύπαρξη μιας οικολογικής και ανθρώπινης ζωής. Επίσης αποτυπώνει τη διάσταση μεταξύ τεχνολογικής προόδου και του τρόπου με τον οποίο αυτή χρησιμοποιείται και της εξέλιξης και ευτυχίας του ανθρώπου. Είναι ένα ενδιαφέρον βιβλίο γιατί, μεταξύ άλλων, αναφέρεται σε μια σύγχρονη άποψη και γραφή θεμάτων επιστημονικής φαντασίας.

Γιάννης Σ. Παπαδάτος