ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ!

Μπρρρρρρ…
Μήπως είσαι από αυτούς που παγώνει το αίμα τους όταν ακούνε τις λέξεις φαντάσματα, μπαμπούλας, τέρας;
Έλα τώρα, μη μου πεις ότι φοβάσαι.
Γιατί υπάρχει τρόπος να γελάς μαζί τους και τελικά να μην τα τρέμεις.
Ποιος είναι αυτός;
Θα τον μάθεις στις σελίδες αυτού του βιβλίου.
Το «Δεν πιστεύω να φοβάσαι» είναι ένα ξεκαρδιστικό βιβλίο για μικρά παιδιά, για να γελάνε με τους φόβους τους. Και να μην ξαναφοβηθούν ποτέ!

Description

Κριτικες

Kathemeragoneis.com - 18 Δεκεμβρίου 2020

Μπρρρρρρ… Μήπως είσαι από αυτούς που παγώνει το αίμα τους όταν ακούνε τις λέξεις φαντάσματα, μπαμπούλας, τέρας; Έλα τώρα, μη μου πεις ότι φοβάσαι. Γιατί υπάρχει τρόπος να γελάς μαζί τους και τελικά να μην τα τρέμεις. Ποιος είναι αυτός; Θα τον μάθεις στις σελίδες αυτού του βιβλίου!

Οι φόβοι των μικρών παιδιών είναι πολλοί. Τα περισσότερα μάλιστα, κάποια στιγμή στη ζωή τους, θα φοβηθούν τον μπαμπούλα, το τέρας, τα φαντάσματα, τον κακό Λύκο και άλλα φανταστικά πλάσματα, που θα ζωντανεύουν ξαφνικά στο δωμάτιό τους, στο σχολείο, στο παιχνίδι τους… Ο συγγραφέας εδώ πετυχαίνει κάτι πολύ σημαντικό: δεν ασκεί καμία κριτική απέναντι στο παιδί που φοβάται. Αντίθετα αποδέχεται τον φόβο ως κάτι κοινό και φυσιολογικό. Κι επιστρατεύει το χιούμορ, ως μια μαγική δύναμη, που θα βοηθήσει τα παιδιά να αποδεχθούν και να διαχειριστούν τον φόβο. Εξαιρετική και η πολύχρωμη, “ζωντανή” εικονογράφηση του Πέτρου Χριστούλια!

Μάγδα Ζήνδρου

Θεσσαλία - 13 Δεκεμβρίου 2020

Οι φίλοι μου στο σχολείο φοβούνται τα φαντάσματα! Εγώ πάλι τους λέω πως τα σκέφτομαι να πατάνε τα σεντόνια, να μπουρδουκλώνονται και να πέφτουν από τις σκάλες. Τότε εκείνοι γελάνε και δεν ξαναφοβούνται τα φαντάσματα! Την άλλη μέρα οι φίλοι μου μιλάνε για έναν ακόμη φόβο τους, το σκοτάδι! Εγώ πάλι τους λέω πως το καημένο δεν βλέπει ούτε τη μύτη του κι έτσι, όσο κοιμάμαι, χτυπά το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού του στα έπιπλα. Τότε εκείνοι σκάνε στα γέλια και δεν ξαναφοβούνται το σκοτάδι! Οι φόβοι τους είναι πολλοί: ο κακός λύκος, ο μπαμπούλας, το τέρας… «Μα, καλά, εσύ δε φοβάσαι καθόλου;» με ρωτάνε μια μέρα… Το νέο βιβλίο του βραβευμένου συγγραφέα Βασίλη Παπαθεοδώρου αναφέρεται στους φόβους των παιδιών, στο πόσο υπερβολικοί φαντάζουν στα μάτια τους αλλά στο πώς μπορούν να αντιμετωπιστούν, αν οι φίλοι βοηθήσουν. Δεν υπάρχει παιδί που να μην φοβάται. Οι φόβοι δεν είναι ίδιοι για όλους, έχουν όμως την ίδια βαρύτητα. Και πρέπει να αντιμετωπιστούν. Το χιούμορ κυριαρχεί στην ιστορία, η οποία καταφέρνει μέσα από ένα περιεκτικό κείμενο να φτάσει στον στόχο του. Η εικονογράφηση ξεχωρίζει, γιατί παρουσιάζει όλους αυτούς τους «τρομακτικούς» φόβους με τέτοιο τρόπο, ώστε τα παιδιά όχι μόνο να μην φοβηθούν αλλά να το διασκεδάσουν κιόλας.

Βασίλης Κουτσιαρής

Η Εποχή - 6 Δεκεμβρίου 2020

Είναι κάτι πάλλευκα πράγματα, πλάσματα, ποιος ξέρει, με δύο τρύπες για μάτια, φοβερά και τρομερά! Μα για σκέψου να μπουρδουκλωθούν στα μακριά σεντόνια που φορούν για ρούχα και να φάνε τουμπίτσες στις σκάλες; Είναι όμως και το σκοτάδι τόσο τρομακτικό! Δεν βλέπεις τη μύτη σου και αγωνιάς τι θα σου προκύψει, και τόσο μαύρο που ούτε κι αυτό βλέπει, χτυπά το δαχτυλάκι του στα έπιπλα και πόσο πονά το έρμο! Ναι, αλλά είναι και ο μπαμπούλας με τεράστια χέρια, πόδια και δοντάρες, μα είναι πλασματάκι κι αυτό και του αρέσουν τα πάρτι κι είναι ατσίδας στις χορευτικές φιγούρες. Έλα όμως που είναι κι η απαίσια κατσαρίδα, η σκουλικαντέρα, οι αγέλαστοι γείτονες κι άλλα πολλά που σου παγώνουν το αίμα. Μπρρρρρρρρρ, τρέμεις σύγκορμος/η.

Είναι λοιπόν το κατάλληλο βιβλίο για όλους εμάς τους φοβιτσιάρηδες, για όλους δηλαδή, διότι σιγά που υπάρχει άνθρωπος που δεν φοβάται. Ο συγγραφέας, Βασίλης Παπαθεοδώρου, πολυγραφότατος, πολυβραβευμένος και πολυαγαπημένος, κλείνει πονηρά το μάτι στους παιδικούς μας φόβους. Δεν τους αγνοεί, δεν κάνει σα να μην υπάρχουν, δεν ανοίγει πόλεμο μαζί τους, μα τρυφερά τους φέρεται και μας δείχνει τον τρόπο μ’ αυτούς να πορευτούμε. Κι επειδή καλά γνωρίζει τη γλώσσα των παιδιών, άμεση και λιτή, ούτε παλιμπαιδίζει ούτε περιττούς συναισθηματισμούς διαθέτει. Καταφέρνει ακόμα και την αγριωπή μανάβισσα, που συνέχεια φωνάζει «αφήστε κάτω τα μήλα, μην τα πιάνετε», να την κάνει σύμμαχο χαμογελαστό. Και ναι, μας έχει πρόταση και για την καραντίνα κι ας μην το λέει καθαρά.

Πολύχρωμα αποτυπώνει τα φοβερά τέρατα του μυαλού μας ο εικονογράφος Πέτρος Χριστούλιας. Κι αν κρίνουμε από το βαθύ κόκκινο της καυτερής πιπερίτσας και τα γουρλωμένα μάτια του κακού λύκου που την κατάπιε, φλόγες βγάζει ο λαιμός του, στα σίγουρα τσουρουφλίστηκε. Συμπόνια μόνο.

Μαρία Καζάντη

Ο μαγικός κόσμος του παιδικού βιβλίου, Kosvoice - 1 Δεκεμβρίου 2020

Ο συγγραφέας Βασίλης Παπαθεοδώρου μας εκπλήσσει ευχάριστα με το νέο του εικονοβιβλίο «Δεν πιστεύω να φοβάσαι!» μιας και τον έχουμε απολαύσει πολλές φορές διαβάζοντας τα πολυβραβευμένα εφηβικά του βιβλία. Ωστόσο η αμεσότητα με την οποία γράφει και το χιούμορ που διαθέτει σ’ ένα βιβλίο για μικρότερες ηλικίες θα κάνουν τον μικρό αναγνώστη να τον λατρέψει όσο και οι έφηβοι αναγνώστες του.

Το βιβλίο μιλά για τον φόβο, αλλά όχι από τη συνηθισμένη σκοπιά ενός παιδιού που τρομάζει με φαντάσματα, τέρατα, μπαμπούλες, κακούς λύκους ή με τους περίεργους γείτονες. Αλλά από την ξεχωριστή ματιά ενός παιδιού που βοηθάει τους φίλους και συμμαθητές του να μην φοβούνται τίποτα, αφού όλα τα βλέπει από την αστεία τους πλευρά. Με το χιούμορ και την ελαφρότητα με την οποία βλέπει τα τρομακτικά πλάσματα κάθε φοβισμένου παιδιού, ο μικρός πρωταγωνιστής κερδίζει το αξίωμα του ήρωα στα μάτια των συμμαθητών. Γίνεται ο νικητής απέναντι στο τρομαχτικό σκοτάδι. Γίνεται δυνατότερος από την κατσαρίδα. Γίνεται ο φίλος στην παρέα του μπαμπούλα.

Τι ωραία να αντικρίζει ένα παιδί τους φόβους του με χιούμορ.

Γιατί όπως εξηγεί ο μικρός πρωταγωνιστής:

«Μια φορά μου είπαν πως φοβούνται τον κακό λύκο.

‘Έχει μια τεράστια στοματάρα ανοιχτή και βγάζει απαίσιες κραυγές’.

Ναι, αλλά φανταστείτε πως μόλις έφαγε μια πολύ καυτερή πιπεριά, που την έχουν τηγανίσει σε καυτό λάδι και της έχουν βάλει καυτερό πιπέρι από πάνω’, τους λέω και σκάνε στα γέλια. Και από τότε δεν ξαναφοβούνται τον κακό τον λύκο».

Όμως κανείς δεν είναι ατρόμητος όπως πολύ σωστά μας θυμίζει ο συγγραφέας. Όλοι έχουν τους δικούς τους φόβους. Κι έτσι οι μικροί φίλοι θα βοηθήσουν τον «ήρωά» τους να νικήσει και τους δικούς του αόρατους φόβους. Εκείνους που δεν περιγράφονται αλλά λιμνάζουν στο νου κάθε μικρού παιδιού.

Το κείμενο ισορροπείται απόλυτα από την χιουμοριστική και λεπτομερή εικονογράφηση του Πέτρου Χριστούλια δημιουργώντας ένα βιβλίο γεμάτο γέλιο και καλή διάθεση. Ό,τι πιο απαραίτητο για να βοηθήσει ένα παιδί να μη λυγίσει στους φόβους του. Ένα διασκεδαστικό και χρήσιμο βιβλίο το οποίο θα αγαπηθεί απ’ όλη την οικογένεια.

Μαρία Ρουσάκη

Elniplex - 22 Νοεμβρίου 2020

Ποιος δεν φοβάται έστω και λίγο;

Γίνεται να μη φοβόμαστε;

Τα φαντάσματα, το σκοτάδι, ο κακός ο λύκος, ο μπαμπούλας, το τέρας, η μανάβισσα που φωνάζει ή ακόμα… η κατσαρίδα, μια σκουληκαντέρα, η βροντή… μπορεί να προκαλέσουν μεγάλο φόβο.
Μήπως όμως μπορεί να προκαλέσουν και ξεκαρδιστικό γέλιο;

Το παιδί αφηγητής της ιστορίας μας δίνει μια άλλη ανατρεπτική ματιά αυτών των κλασικών σε μικρές και όχι μόνο ηλικίες φόβων. Η διακωμώδησή τους, τα ευτράπελα που μπορούν να συμβούν σε αυτά τα «τρομερά» πλάσματα τα απομυθοποιούν τόσο, ώστε αντί να τα τρέμεις να γελάς μαζί τους.

Μια παρέα παιδιών μιλούν μεταξύ τους για τους φόβους τους και ο «ατρόμητος» φίλος τους τους «μεταμφιέζει», τους δίνει ένα άλλο πρόσωπο, χαρακτήρα βάζοντας τους να περνούν φανταστικές αλλά και τόσο καθημερινές δοκιμασίες που τους κάνουν αστείους. Κάπως έτσι, το φάντασμα πατάει το σεντόνι του και κατρακυλάει στις σκάλες, το σκοτάδι φοβάται γιατί δεν βλέπει τη μύτη του, η κατσαρίδα τρέχει κυνηγημένη από τη μαμά που θέλει να την κάνει μπάνιο… και το γέλιο δεν σταματά.
Ώσπου, στο τέλος τα παιδιά απορούν… «Εσύ δεν φοβάσαι καθόλου;».

Κι όμως, φοβάται: Τη μοναξιά, την άδεια αγκαλιά από αγαπημένα πρόσωπα, δίνοντας μια ακόμη διαφορετική διάσταση στην ιστορία για την αγάπη και την ανάγκη συναισθηματικής ασφάλειας. Θα βρουν λύση οι φίλοι του για να αντιμετωπίσει την ανησυχία του;

Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου γράφει μια ιστορία που με ευχάριστο και διασκεδαστικό ύφος αγγίζει το μεγάλο θέμα του φόβου. Με λιτό, απέριττο λεξιλόγιο, ζωντανούς διαλόγους, καθημερινά παραδείγματα και ανατροπές κερδίζει συχνά το γέλιο των παιδιών. Ταυτόχρονα, τα γεμίζει θάρρος, μικραίνοντας το μέγεθος όσων θεωρούν επικίνδυνα, αποδυναμώνοντάς τα.

Οι πολύχρωμες εικόνες του Πέτρου Χριστούλια συνοδεύουν αρμονικά την ιστορία με μεγάλα σαλόνια που αναπαριστούν το αντίστοιχο ανά περίπτωση σκηνικό περιβάλλον.

Ένα βιβλίο για το… πώς να γελάς με τις φόβους σου!

Ανέζα Κολόμβου

Θεαθήναι - 16 Νοεμβρίου 2020

Αυτό που φοβάσαι είναι η μοναξιά

Tο πρώτο βιβλίο σε μεγάλο μέγεθος και για πολύ μικρές ηλικίες του Βασίλη Παπαθεοδώρου είναι γεγονός. Και φυσικά είναι αντιπροσωπευτικό του στυλ του συγγραφέα. Με χιούμορ –μαύρο, άσπρο και πολύχρωμο- και πολύ τρυφερότητα αντιμετωπίζει ένα θέμα που δυσκολεύει τα μικρά παιδιά: το Φόβο. Γιατί ο φόβος δεν είναι πάντα λογικός. Γιατί δεν ξέρεις τι θα σε φοβίσει μέχρι να συμβεί αυτό. Γιατί δεν ξέρεις αν θα είναι κανείς κοντά σου να σε υπερασπιστεί. Γιατί δεν ξέρεις αν θα σε καταστρέψει ο φόβος ή το αντικείμενο το φόβου.

Ο φόβος εδώ που τα λέμε είναι από τα πιο έντονα και αρχέγονα συναισθήματα, συνδέεται με το πιο παλιό μέρος του εγκεφάλου μας, εκείνο που έκανε και τους πρωτόγονους ανθρώπους να αντιδρούν μπροστά στον κίνδυνο. Γιατί η αντίδρασή τους στο φόβο όριζε τότε την επιβίωσή τους ή το χαμό τους. Ίσως γι’ αυτό να παραμένει ένα από τα πιο δυνατά και πιο σημαντικά συναισθήματα. Ίσως γι’ αυτό και τα μικρά παιδιά να ταλαιπωρούνται τόσο πολύ από το φόβο.

Δεν ξέρω αν τα σκέφτηκε όλα αυτά ο Βασίλης Παπαθεοδώρου ή αν βρήκε πάλι μια ευκαιρία να παίξει κι εκείνος σαν παιδί. Γιατί στο δικό του βιβλίο ο φόβος διαλύεται όταν τον μεταμορφώνεις σε κάτι αστείο –όπως στο Χάρι Πότερ. Γιατί έτσι, εκεί που οι φίλοι σου βλέπουν φαντάσματα, εσύ βλέπεις σεντόνια να τα μπουρδουκλώνουν και να τα ρίχνουν από τις σκάλες. Εκεί που βλέπουν τέρατα στο σκοτάδι, εσύ βλέπεις το κομοδίνο πάνω στο οποίο χτυπάνε το δαχτυλάκι του ποδιού τους –σκοτάδι γαρ- και πάλι γελάτε. Ή φαντάζεσαι τον κακό λύκο να τρώει πιπέρια και καυτερά και να καίγεται το στόμα του –πόσο τρομακτικό είναι πια ένα τόσο καμένο στόμα; Ή ο μπαμπούλας που με τα πολλά του χέρια μπορεί να κάνει τις καλύτερες φιγούρες. Και αν εσύ κάποια στιγμή φοβηθείς το πιο τρομακτικό απ’ όλα, τη μοναξιά, να ξέρεις πως η μαμά και ο μπαμπάς, όλοι οι φίλοι σου και όλα τα τέρατα που παίξατε και γελάσατε μαζί θα είναι εκεί, για να μη φοβάσαι πια.

Εκεί στην τελευταία σελίδα ο Βασίλης Παπαθεοδώρου περνάει από το χιούμορ και το παιχνίδι στην τρυφερότητα. Εκεί πιάνει τον πραγματικό φόβο των παιδιών –τον φόβο της εγκατάλειψης- και δίνει μια γερή αγκαλιά σε κάθε παιδί που φοβάται.

Μαρία Σούμπερτ

Paidikavivlia.blogspot.com - 10 Νοεμβρίου 2020

"Τα παραμύθια δεν αποκαλύπτουν στα παιδιά ότι υπάρχουν δράκοι. Τα παιδιά ξέρουν ήδη ότι υπάρχουν δράκοι. Τα παραμύθια λένε στα παιδιά ότι οι δράκοι μπορούν να σκοτωθούν." (G. K. Chesterton, 1874–1936, Άγγλος συγγραφέας & κριτικός)

Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο ταιριαστή εισαγωγή για το νέο βιβλίο του Βασίλη Παπαθεοδώρου, "Δεν πιστεύω να φοβάσαι!" Ένα βιβλίο για παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας, που ξεδιπλώνει στις σελίδες του πολλούς, από τους πιο συνήθεις φόβους των παιδιών, μα κυρίως, τους δίνει ένα όπλο να τους πολεμήσουν: το γέλιο!

Το γέλιο είναι μια πράξη απελευθερωτική. Και ο Βασίλης Παπαθεοδώρου καταφέρνει να κάνει ακριβώς αυτό με την ιστορία του: να απελευθερώσει τα παιδιά από το καθεστώς του φόβου, να διασκεδάσει τους φόβους τους, ποντάροντας στο χιούμορ και το γέλιο, με μια τακτική που θυμίζει, πως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Σκοπός του δεν είναι να τους πει να μη φοβούνται. Αυτό δεν θα ήταν ρεαλιστικό. Γιατί το θέμα δεν είναι να μην φοβάσαι τίποτα. Αυτό που έχει σημασία, είναι να μην σε παραλύει ο φόβος, να μην σου κλέβει τη χαρά.

Η δυνατότητα που προτείνει στα παιδιά, να επιστρατεύσουν δηλαδή τη φαντασία τους, για να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους, να τους γυρίσουν ανάποδα, να παίξουν μαζί τους, να τους βάλουν ρόλερ και μουστάκια, να τους πασαλείψουν με κέτσαπ και σιρόπια, να τους βγάλουν την γλώσσα σε τελική ανάλυση, δεν αλλάζει τον φόβο τον ίδιο, αλλάζει όμως τον τρόπο που τα παιδιά τον βλέπουν. Τον κάνει καθημερινό και γι΄αυτό διαχειρίσιμο. Ο συγγραφέας με τρόπο απόλυτα φυσικό και αβίαστο, κάνει τα παιδιά να καταλάβουν, ότι ο πόλεμος ενάντια στον φόβο, δίνεται πρώτα μέσα στο κεφάλι τους. Καλεί τα παιδιά σε μια μάχη του μυαλού. Αν εκεί τον αντιμετωπίσουν, τότε θα τον έχουν νικήσει και στην αληθινή ζωή.

Ταυτόχρονα βέβαια η ιστορία προτάσσει και το μαζί. Ο φόβος δεν είναι κάτι για να ντρέπεσαι. Είναι κάτι για να μοιραστείς. Όπως η χαρά διπλιάζει (που λέμε στην Πελοπόννησο) έτσι και ο φόβος μικραίνει όταν τον μοιράζεσαι. Τα παιδιά που διαβάζουν το βιβλίο, βρίσκουν παρηγοριά στην παρέα, στο "κοινόν" του φόβου. Βρίσκουν συμπάθεια. Βρίσκουν συμπαίκτες και συντρόφους σε αυτή την άκρως σκανταλιάρικη, όπως αποδεικνύεται, μάχη. Το γέλιο γίνεται ο συνδετικός τους κρίκος απέναντι στον κοινό αντίπαλο. Γίνεται το όπλο τους. Και πολύ εύστοχα ο Βασίλης Παπαθεοδώρου, στοχεύει με αυτό τους φόβους τους και πετυχαίνει διάνα.

Η εικονογράφηση, ζωντανή, ρεαλιστική, πολύχρωμη και πολύβουη, τοποθετεί την δράση μέσα στο οικείο περιβάλλον των παιδιών, στο σχολείο, στο σπίτι, στην αυλή, στη γειτονιά, στην πλατεία, κάτι που καταφέρνει να επιτείνει την ταύτιση του παιδιού αναγνώστη με τους χαρακτήρες του βιβλίου.

Αγγελική Ευσταθίου

Happylearningseeds.blogspot.com - 9 Νοεμβρίου 2020

Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας είναι ένα ιδιαίτερο παιδί. Κάθε φορά που κάποιος φίλος του έρχεται και του μιλάει για κάποιο φόβο του, εκείνος με θάρρος και αρκετή δόση χιούμορ καταφέρνει να αλλάξει την κατάσταση και να κάνει τον φίλο του να το ξεχάσει. Έτσι όταν του λένε ότι φοβούνται τα φαντάσματα, εκείνος τους λέει να σκεφτούν πως τα φαντάσματα πατάνε τα σεντόνια τους και πέφτουν συνέχεια. Τότε όλα τα παιδιά σκάνε στα γέλια και από εκείνη τη στιγμή ξαναφοβούνται! Τι θα γίνει όταν το θαρραλέο αγόρι εκμυστηρευτεί στους φίλους του το δικό του φόβο;

Ένα φανταστικό και διασκεδαστικό βιβλίο από τον Βασίλη Παπαθεοδώρου, για τη δύναμη της φαντασίας και του νου! Το μικρό αγόρι με την αστείρευτη φαντασία, επιστρατεύεται όλη του την δημιουργικότητα και με άφθονο χιούμορ βοηθάει τους φίλους του να ξεπεράσουν τους φόβους τους! Το σκοτάδι, τα τέρατα, οι κατσαρίδες και οι κακοί λύκοι, παθαίνουν χίλιες δυο αναποδιές στις φανταστικές ιστορίες που σκαρφίζεται ο πρωταγωνιστής και με όπλο του το χιούμορ μας δίνει μια εύθυμη διάσταση στην κατάσταση, με αποτέλεσμα να ξεχνάμε και να αντιμετωπίζουμε το φόβο μας. Η αλήθεια πως μια φοβία με τις κατσαρίδες την έχω, αλλά την επόμενη φορά που θα την δω να περνάει από μπροστά μου θα φαντάζομαι αυτό που προτείνει ο ευρηματικός συγγραφέας και θα είμαι πιο θαρραλέα! 😉

Με πολύ εύστοχο τρόπο ο συγγραφέας μας θυμίζει τη δύναμη που έχει ο νους και πως αρκεί να δούμε την κατάσταση από άλλη οπτική για να της δώσει μια άλλη δυναμική και να αποφορτίσουμε τα συναισθήματά μας!

Η εικονογράφηση από τον Πέτρο Χριστούλια, είναι φανταστική. Οι εικόνες ακολουθούν την ιστορία και την οπτικοποιούν, με τρόπο υπέροχο και εξίσου διασκεδαστικό τρόπο. Καταλαμβάνουν το δισέλιδο, και μοιάζει σαν να μπαίνουν στον κόσμο του βιβλίου! Θα τις λατρέψετε!

Βανέσα Νερούτσου

Abookaday.blogspot.com - 4 Νοεμβρίου 2020

“Aυτά που λέει είναι μαγικά! Μετά οι φίλοι του σταματούν να φοβούνται!!!” αναφώνησε ο πεντάχρονος γιος μου όταν διαβάσαμε για πρώτη φορά το νέο βιβλίο του Βασίλη Παπαθεοδώρου “Δεν πιστεύω να φοβάσαι!”. Με εργαλείο το χιούμορ, ο μικρός πρωταγωνιστής προσφέρει στους φίλους του εναλλακτικούς τρόπους για να προσεγγίσουν όσα φοβούνται. Από τα φαντάσματα και το τέρας μέχρι την σκουληκαντέρα και τη… μανάβισσα! Η εικονογράφηση του Πέτρου Χριστούλια δεν θα μπορούσε να κάνει πιο συμπαθητικά όλα αυτά τα τρομακτικά πλάσματα και προσθέτει τις δικές της νότες χιούμορ σε ένα κείμενο που είναι ήδη πολύ αστείο! Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτης.

Όλοι φοβόμαστε κάτι πολύ. Τα παιδιά της ιστορίας έχουν πολλούς φόβους όμως και τους συζητούν τακτικά μεταξύ τους! Τα τραομακτικά φαντάσματα (ουουουουου) είναι ένας από τους πιο σημαντικούς. Μα… κι αν δεν είναι φαντάσματα; Αν στην πραγματικότητα είναι απλώς άνθρωποι με σεντόνια, που μάλιστα σκουντουφλάνε στις σκάλες και πέφτουν;

Και το σκοτάδι όμως; Ε, λοιπόν, το σκοτάδι είναι τόσο σκοτεινό, που χτυπάει το μικρό του δαχτυλάκι στα έπιπλα! Και το τέρας; Ο μπαμπούλας ο καημένος θέλει παρέα! Πιάνει στα χέρια τους τις μαράκες και χορεύει μαζί μας. Γι’ αυτό μας κυνηγάει!

Και το βρωμερό τέρας; Τέρας;;; Εννοείτε αυτό που σκόνταψε και γέμισε σκουπίδια και βρωμιές;

Η μανάβισσα, οι γείτονες, η σκουληκαντέρα, οι κατσαρίδες, το… μπάνιο. Όλα απομυθοποιούνται με όπλο το χιούμορ των παιδιών. Και ο πρωταγωνιστής μας; Δεν φοβάται τίποτα; Ναι, φοβάται. Αλλά δεν θα σας πω τι. Θα πρέπει να το ανακαλύψετε εσείς, ξεφυλλίζοντας το βιβλίο. Όμως να ξέρετε ότι δεν θα το ξαναφοβηθεί ποτέ.

Τζούλη Βαϊοπούλου

Το Βήμα - 1 Νοεμβρίου 2020

Όταν γελάμε με τον φόβο

Ένας μελαχρινός μπόμπιρας, κάπως «συντηρητικά» ντυμένος, με καφέ παντελόνι, πράσινο πουλόβερ κι από μέσα ένα καρό κόκκινο πουκάμισο. Η μύτη του και τα αυτιά του είναι ερεθισμένα. Αυτός πρωταγωνιστεί στην ιστορία Δεν πιστεύω να φοβάσαι! του Βασίλη Παπαθεοδώρου που μόλις κυκλοφόρησε. Πρόκειται για ένα πανέξυπνο και ξεκαρδιστικό picture book, το πρώτο του ιδίου, ένα βιβλίο για τον φόβο, για το πώς ο φόβος μπορεί να υπονομευθεί και να ανατραπεί στις συνειδήσεις των παιδιών (απευθύνεται σε ηλικίες [+/-] 3) . Η ζωηρή εικονογράφηση, απολύτως συντονισμένη με το πνεύμα του συγγραφέα, είναι του Πέτρου Χριστούλια. Αν για κάτι ξεχωρίζει ο πολυβραβευμένος Παπαθεοδώρου είναι η σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τους (μικρότερους ή λίγο μεγαλύτερους, έφηβους) αναγνώστες του. Αυτή η σοβαρότητα έγκειται στην εμπιστοσύνη που επιδεικνύει ο ίδιος απέναντι στην αντίληψη και την κρίση τους. Οι προβληματισμοί πάντοτε προκύπτουν μέσα από την αφήγηση, δεν διακηρύσσονται. Η σοβαρότητα όμως έγκειται και σε κάτι άλλο, πολύ σημαντικό, στο ότι ο Παπαθεοδώρου εγγράφει το χιούμορ –ειδικά στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι πρόδηλο αυτό– σε μια σχέση ισότητας με τα κορίτσια και τα αγόρια που τον διαβάζουν. Ο ήρωάς του, λοιπόν, μαθητής του δημοτικού σχολείου, εξοντώνει έναν προς έναν όλους τους φόβους που έχουν οι φίλοι του, από τα φαντάσματα, τον μπαμπούλα και τα τέρατα μέχρι μια φωνακλού μανάβισσα και κάτι στραβωμένους γείτονες. Πώς τα καταφέρνει όμως, εφόσον και ο ίδιος φοβάται; Γελοιοποιώντας τον φόβο σε όλες τις πιθανές εκδοχές του. Μετατρέποντας τη φαντασία, την πηγή του φόβου, σε επινοητικό και δημιουργικό όπλο εναντίον του. Απλώς απολαυστικό!

Γρηγόρης Μπέκος

Cretalive, Τα παραμύθια του Σαββάτου - 24 Οκτωβρίου 2020

Όλοι έχουμε κάτι στη ζωή μας που το φοβόμαστε πολύ. Στο σχολείο του ήρωα μας οι φίλοι του τον φοβερίζουν φορώντας κατάλευκα σεντόνια με δυο τρύπες στα μάτια και του λένε πως είναι φαντάσματα. Εκείνος όμως γελάει γιατί τους σκέφτεται να μπερδεύονται και να κατρακυλούν από τις σκάλες. Υπάρχουν κάποιοι άλλοι φίλοι που φοβούνται το σκοτάδι κι εκείνος το σκέφτεται πόσο ζορισμένο θα είναι που δεν μπορεί να δει ούτε τη μύτη του, ούτε το μικρό του δακτυλάκι. Άλλοι φοβούνται τον κακό λύκο, τον μπαμπούλα, τα τέρατα, τους ανθρώπους που φωνάζουν δυνατά, τις κατσαρίδες και χίλια δυο άλλα πράγματα. Για όλα αυτά ο συγγραφέας Βασίλης Παπαθεοδώρου έχει μια έξυπνη κι αστεία λύση που όλοι σαν την ακούσουν (ή τη διαβάσουν) σκάνε στα γέλια. Ποιος είναι όμως πραγματικός ΜΕΓΑΛΟΣ φόβος του αγοριού; Διαβάστε το βιβλίο κι ανακαλύψτε το! Κι ίσως κι εσείς να κουνήσετε συγκαταβατικά και το δικό σας κεφάλι, συμφωνώντας ή και αναστενάζοντας βαθιά.

Μια ιστορία γεμάτη φόβους ανατρεπτικούς ή από εκείνους που αν τους γυρίσεις …ανάποδα, γελάς πολύ και διασκεδάζεις μαζί τους όσο ποτέ άλλοτε. Μια πανέξυπνη ιδέα και πολύ αποτελεσματική μας δίνει με τα γραφόμενα του ο Βασίλης. Πως να αντιμετωπίσουμε τις φοβίες, τα δύσκολα και όλα εκείνα που νομίζουμε πως μας δημιουργούν μικρά καθημερινά προβλήματα και εμπόδια. Να δούμε τα πράγματα από την αστεία, την χαρούμενη πλευρά τους. Να αποδεχτούμε τους φόβους μας με άλλη οπτική γωνία ώστε να γεμίσουμε με θετικά συναισθήματα και όμορφες εικόνες.

Διασκεδάζω λοιπόν είναι η μαγική λέξη. Απομυθοποιώ ακόμα και τα πιο τρομακτικά, αντικείμενα, πρόσωπα ή καταστάσεις. Και ζω, προχωρώ και αντιμετωπίζω την αλήθεια μου.

Αλήθεια τώρα, εσείς φοβάστε; Και να ναι βρείτε τι θα έκανε τον φόβο σας να …σκάσει από τα γέλια. Μια πολύ καλή ιδέα που μπορείς να την υλοποιήσεις στην τάξη, σαν δημιουργική γραφή, σαν παιχνίδι ή ζωγραφιά και σίγουρα θα κάνει το κάθε παιδί να αισθανθεί και πιο δυνατό και πιο χαρούμενο. Αντιστροφή ρόλων και αντιμετώπιση δυσκολιών.

Εικονογραφημένο από τον Πέτρο Χριστούλια τόσο πολύχρωμο που το σκοτάδι, η σκουληκαντέρα , τα φαντάσματα ακόμα κι η κατσαρίδα μοιάζουν τόσο συμπαθητικά που σχεδόν τα αγαπάς.

Ελένη Μπετεινάκη

Bookpress - 23 Οκτωβρίου 2020

Ένα αγόρι του δημοτικού σχολείου βάζει κάτω τους συμμαθητές του και κάνει τους φόβους τους με τα κρεμμυδάκια. Τι κάνει; Για κάθε ένα πράγμα που τα παιδιά φοβούνται έχει να αντιτάξει μια ανατρεπτική σκέψη που λειτουργεί διασκεδαστικά, απελευθερωτικά και εν τέλει καθησυχαστικά. Εύλογα τα παιδιά θα ρωτήσουν, τον έξυπνο και αρκετά φιλοσοφημένο συμμαθητή τους, που ίσως και να φαίνεται λίγο εξυπνάκιας, αν υπάρχει κάτι που να το φοβάται κι ο ίδιος. Η απάντηση δεν είναι ηρωική, είναι πολύ αληθινή και βγαίνει μέσα από την καρδιά του: φοβάται μη χάσει τη μαμά και τον μπαμπά του, φοβάται να μην έχει φίλους, μα πάνω από όλα φοβάται τον ίδιο το φόβο.

Ο μικρός, ανώνυμος ήρωας, του εικονογραφημένου παραμυθιού του Βασίλη Παπαθεοδώρου αγγίζει την ουσία των φόβων μας που ριζώνουν στο πρόσφορο έδαφος της παιδικής ηλικίας. Είναι οι φόβοι που αν δεν βρεθεί τρόπος να εκριζωθούν συνεχίζουν να βυθίζουν τις ρίζες τους όλο και πιο βαθιά κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής.

Η πρόταση του παραμυθιού δεν είναι η ολική και οριστική εκρίζωση των φόβων -και πώς θα ήταν δυνατόν, άλλωστε;- αλλά δείχνει τον δρόμο για την υιοθέτηση του μηχανισμού εκείνου που ανά πάσα στιγμή στη ζωή του παιδιού θα μπορεί ενεργοποιείται για να βάζει τους φόβους στη θέση τους. Το παραμύθι προσφέρει και κάτι ακόμη: οι διέξοδοι δεν δίνονται μαγικά, δίνονται ορθολογικά αλλά με τη λογική της παιδικής ματιάς. Και το κυριότερο, δίνονται όχι από έναν παντογνώστη ενήλικα, έναν ήρωα ή από ένα μυθικό πλάσμα με υπεράνθρωπες δυνάμεις αλλά από ένα παιδί, ένα άλλο παιδί που παραδέχεται ότι φοβάται αλλά δείχνει ότι ξέρει να σκέφτεται και να βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

Ο έμπειρος Βασίλης Παπαθεοδώρου χειρίζεται το θέμα του με χιούμορ, ωραία γλώσσα και εντιμότητα προς τους μικρούς αναγνώστες, φανερώνοντας την άνεσή του στο να χειρίζεται κοινωνικά ή ψυχολογικά θέματα αποφεύγοντας τον διδακτισμό και τις έτοιμες λύσεις.

Σε ποιες ηλικίες απευθύνεται

Απευθύνεται σε παιδιά από 7 ετών και πάνω που θα χαρούν να διαβάσουν μόνα τους την ιστορία.

Για ποιο λόγο θα το αγαπήσουν τα παιδιά

Τα παιδιά καταρχάς θα γελάσουν. Αργότερα, αφού θα έχουν διαβάσει αρκετές φορές το βιβλίο, σε ανύποπτο χρόνο θα ανακαλέσουν τα πάθηματα των τεράτων που προκαλούν τον φόβο στα παιδιά του παραμυθιού και θα νικήσουν τα δικά τους τερατάκια.

Για ποιο λόγο να το επιλέξουν οι μεγάλοι

Για να δώσουν στα παιδιά την ευκαιρία να γελάσουν, να βάλουν στις πραγματικές τους διαστάσεις καταστάσεις που τα ενοχλούν και τα φοβίζουν αλλά και για να πιάσουν το νήμα μιας συζήτησης για τις φοβίες και που δεν καταλήγει σε αφορισμούς όπως «δεν ντρέπεσαι να φοβάσαι, μεγάλο παιδί;». Είναι τέλος, μια αφορμή για τους ενήλικες που μεγαλώνουν παιδιά να αναλογιστούν πως καταστάσεις, τάσεις ή κατευθύνσεις που ενδέχεται να τους φοβίζουν σε σχέση με την εξέλιξη του παιδιού τους πρέπει να ιδωθούν υπό ένα πιο ανάλαφρο πρίσμα.

Ελένη Κορόβηλα

Vivliokritikes.com - 23 Οκτωβρίου 2020

Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου γράφει μια διασκεδαστική ιστορία για τους φόβους των παιδιών και τα καθοδηγεί με έξυπνο τρόπο στο πώς να τους αντιμετωπίσουν. Φοβάστε τον κακό λύκο, τα φαντάσματα, τις κατσαρίδες, τον μπαμπούλα; Ήρθε η ώρα να απαλλαγείτε από αυτά και να γελάσετε με την καρδιά σας, διαβάζοντας αυτό το βιβλίο.

Ο συγγραφέας καταφέρνει για άλλη μια φορά να εντρυφήσει σωστά στην παιδική ψυχολογία και να ετοιμάσει μια ιστορία γεμάτη ανατροπές και ευφάνταστες λύσεις. Έχει επιλέξει σχεδόν όλες τις φοβίες που είχαμε κι εμείς μικροί και σίγουρα έχουν ακόμη τα σημερινά παιδιά κι έχει σκεφτεί, με προσεγμένο και απλό λεξιλόγιο και με παραδείγματα από την καθημερινή ζωή, πώς μπορούν να τις αντιμετωπίσουν. Ποιος δε θυμάται πόσο σουρεαλιστική ήταν η φαντασία μας όταν ήμαστε ακόμη στο σχολείο και παίζαμε ανέμελα με συμμαθητές και φίλους; Έτσι κι εδώ, το γέλιο βγαίνει αυθόρμητα από έξοχες σκηνές καθημερινής τρέλας, λεπτομέρειες που κανείς δε θα φανταζόταν και όλα αυτά συγκροτούν ένα οικείο πλαίσιο που μπορεί να γεμίσει δύναμη και αυτοπεποίθηση τους μικρούς αναγνώστες.

Ταυτόχρονα όμως ο αφηγητής, που για όλα έχει μια λύση, παραδέχεται πως και ο ίδιος φοβάται κάτι που για κάποιους είναι σημαντικότερο: την απώλεια και τη μοναξιά. Έτσι λοιπόν, αν και γελούσα ασταμάτητα πριν από αυτό το σημείο, μόλις διάβασα γι’ αυτό το εμπόδιο, μπήκα σε σκέψεις, κάτι που δείχνει πως ο Βασίλης Παπαθεοδώρου ξέρει να διαβλέπει την ανθρώπινη ψυχολογία και να χειρίζεται με αναπάντεχες εξελίξεις την αγωνία του αναγνώστη. Παρ’ όλ’ αυτά, το παραμύθι σύντομα μου ξανάφερε το χαμόγελο στα χείλη γιατί οι φίλοι του αφηγητή του επεφύλαξαν μια έκπληξη για να τον καθησυχάσουν. Τι έκαναν; Αφήνω στα παιδιά να το ανακαλύψουν μόνα τους και να απολαύσουν αυτήν την υπέροχη, τρυφερή και διασκεδαστική ιστορία.

Η εικονογράφηση του Πέτρου Χριστούλια, χάρη στη γόνιμη φαντασία του συγγραφέα, έχει άφθονο χώρο να κινηθεί και πάμπολλες αφορμές για να στήσει πολύχρωμα και λεπτομερή σκηνικά που θα κεντρίσουν ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον των παιδιών. Οι μεσαιωνικοί πύργοι με τα φαντάσματα, το σκοτεινό παιδικό δωμάτιο με τα αναποδογυρισμένα έπιπλα, το πάρτι, η γειτονιά, η παιδική χαρά και άλλα σημεία ζωντανεύουν με παραστατικότητα, πολυχρωμία και ποικίλες οπτικές γωνίες. Μου άρεσε πάρα πολύ που όταν γνωρίσαμε τους φόβους έναν έναν στη συνέχεια άρχισαν να κάνουν παρέα μεταξύ τους, «στοιχειώνοντας» έτσι τον αφηγητή και την παρέα του. Η δε σκουληκαντέρα που αποχωρεί ηττημένη κατά κράτος στην τελευταία σελίδα του βιβλίου είναι «όλα τα λεφτά!»

«Δεν πιστεύω να φοβάσαι»! Με αυτά τα λόγια απευθύνεται ο Βασίλης Παπαθεοδώρου στα παιδιά από 4 ετών και πάνω, στα οποία δείχνει με έξυπνες ιδέες και αστείρευτη φαντασία πώς να αντιμετωπίσουν τους φόβους τους και να γεμίσουν αυτοπεποίθηση. Γέλιο και φόβος, προβλήματα και λύσεις κάνουν παρέα στους μικρούς αναγνώστες και τους δίνουν ενέσεις θάρρους!

Πάνος Τουρλής

Matia.gr - 22 Οκτωβρίου 2020


Οι φίλοι μου στο σχολείο φοβούνται τα φαντάσματα.
“Φοράνε σεντόνια κι έχουν δυο τρύπες για μάτια”, λέει ο ένας.
“Περπατάνε και κάνουν ουου…, ουου…”, λέει ο άλλος.

Εγώ πάλι σκέφτομαι τα φαντάσματα κάπως διαφορετικά! Ναι, και σεντόνια μακριά φοράνε και βγάζουν φωνές σπαρακτικές που παγώνουν το αίμα. Αλλά -κι εδώ ξεκινάνε τα γέλια- έτσι όπως τα φαντάζομαι περπατάνε, ξαφνικά πατάνε την άκρη του σεντονιού τους, μπουρδουκλώνονται, κουτρουβαλιάζονται από τις σκάλες και εδώ είναι που μπαίνουν στο παιχνίδι και οι κραυγές τους! ουου και ουουουυυυυυυυυ συνέχεια! από έκπληξη και ίσως και λίγο πόνο.

Έτσι τα λέω και στους συμμαθητές μου και γελάνε με τον φόβο τους. Την άλλη μέρα όμως μου έρχονται με καινούργιο φόβο! Φοβούνται το σκοτάδι!


Κι εγώ τους λέω πως το καημένο το σκοτάδι είναι τόσο σκοτεινό, που δε βλέπει τη μύτη του. Και όσο εγώ κοιμάμαι στο κρεβάτι μου, αυτό χτυπά το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού του στα έπιπλα.
Σκάνε στα γέλια με αυτό που τους λέω. Και δεν ξαναφοβούνται το σκοτάδι.

Ο κακός ο λύκος, ο μπαμπούλας, ακόμη και το τέρας δεν μπορούν να διατηρήσουν το φοβερό και τρομερό τους πρόσωπο ή τις ζοφερές τους ιδιότητες! Τα αστεία που λέω για αυτούς διαλύουν κάθε ιδέα τρομακτική!

Και μη φανταστείτε πως ασχολούμαστε μόνο με ήρωες παραμυθιών και φανταστικά πλάσματα! Όχι δα! Έχουμε και την μανάβισσα της γωνίας, ή το ζεύγος με τα γουρλωμένα μάτια ή ακόμα ακόμα και τις κατσαρίδες, τις σκουλικαντέρες και ένα σωρό άλλα απειλητικά και φοβιστικά. Ε, όλα αυτά δεν με τρομάζουν! Φτιάχνω με αυτά αστείες ιστορίες και γελάμε όλοι για ώρα!

Υπάρχει όμως και κάτι που με τρομάζει αληθινά… Τι να είναι αυτό; Θα το μάθουμε διαβάζοντας το βιβλίο και ίσως εκεί μέσα να υπάρχει και το “γιατρικό” για τον μεγάλο αυτό φόβο. Για να δούμε!

Κριτική και εντυπώσεις

Ποτέ ένα βιβλίο για τον φόβο, τις φοβίες και τον τρόμο δεν ήταν τόσο διασκεδαστικό!

Ο μοναδικός Βασίλης Παπαθεοδώρου, “ζωγραφίζει” γράφοντας το απόλυτο απολαυστικό κείμενο στο βιβλίο «Δεν πιστεύω να φοβάσαι» και ο Πέτρος Χριστούλιας “γράφει” ζωγραφίζοντας εξαιρετικά την συνοδεία της ιστορίας.

Πραγματικά δεν ξέρει κανείς με τι να πρωτογελάσει σε αυτό το βιβλίο!!! Με τα παθήματα των φόβων; με την απεικόνισή τους;;; Να σας πω με τι θα γελάω κάθε μα κάθε φορά που βλέπω το βιβλίο αυτό; Θα γελάω με την έκφραση του λύκου που στολίζει το οπισθόφυλλο!

Όμως εσείς μην μείνετε σε αυτό!!! Αγοράστε το βιβλίο και ετοιμαστείτε για γέλια και χαχανητά, για ξεκαρδίσματα και γέλια σπαρταριστά, με τους μικρούς αναγνώστες! Μην το χάσετε! Δεν υπάρχει καλύτερο από το αβίαστο παιδικό γέλιο!

Ολυμπία Κατσένη

 

Εκδότης: Εκδόσεις Καστανιώτη ISBN: 9789600368147
Σειρά βιβλίου: Εικονογραφημένα Αριθμός Σελίδων: 32
Εξώφυλλο: Σκληρό εξώφυλλο Εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας
Γλώσσα Γραφής: ελληνικά Έτος Έκδοσης: 2020

Κριτικες Αναγνωστων

FACEBOOK

Καλομοιρα Θεοχαρη, 17 Νοεμβριου 2020
Στο γκρουπ παιδικό βιβλίο-προτάσεις

"ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ! " είπα στον Θωμά με θεατρική φωνή μόλις το πήραμε στα χέρια μας και η απάντηση ήταν: Ναι, μαμά, φοβάμαι!! Το ομότιτλο βιβλίο είναι ο νέος τίτλος από τις Εκδόσεις Καστανιώτη και τους υπέροχους Βασίλη Παπαθεοδώρου και Πέτρο Χριστούλια. Ο τίτλος μία πρόκληση από μόνος του μα το περιεχόμενο δεν είναι αυτό που περιμένεις... <> Το επέλεξα γιατί ήθελα να βρω ένα trick να αντιμετωπίσουμε τους φόβους του μικρού μας (3,5 ετών) ➡ Φόβος για το σκοτάδι, φόβος να μείνει μόνος του... Λοιπόν, εδώ και 10 ημέρες που το πήραμε το διαβάζουμε ΣΥ-ΝΕ-ΧΕΙΑ... Με το που είδα posts για την επικείμενη κυκλοφορία του, το είχα βάλει στο πίσω μέρος του μυαλού μου μα δεν ήξερα πώς θα το εκλάβει και αν θα τον "κλειδώσει" περισσότερο!! Με τη βοήθεια του φίλου μας πλέον Σταμάτης Λαδικός, το ξεφυλλίσαμε μέσω μηνυμάτων και τόσο ο Θωμάς όσο και η Κωνσταντίνα μας το ζήτησαν επιτακτικά και με ενθουσιασμό!! Πραγματικά, είναι μία εντελώς καινούρια προσέγγιση στο θέμα φόβος. Τα αντικείμενα του φόβου μας αποδομούνται και με όπλο το μυαλό και τη φαντασία μας γίνονται αδέξια πλάσματα που γλιστρούν, πέφτουν, μυρίζουν. . . Το κείμενο είναι τόσο έξυπνα δοσμένο που θα σας χαρίσει πολλές στιγμές γέλιου και απελευθέρωσης!! Η εικονογράφηση του κύριου Χριστούλια λειτουργεί επικουρικά και οπτικοποιεί όλες τις συμφορές που φανταζόμαστε να συμβαίνουν στους φόβους ~ τέρατα!! Νομίζω η πρώτη προσπάθεια του καταξιωμένου και αγαπητού συγγραφέα να καταπιαστεί με εικονογραφημένο βιβλίο [ενδεικτικά και μόνο βάζω προτεινόμενη ηλικία 4+] στέφεται με απόλυτη επιτυχία και τον προκαλώ - με την καλή έννοια - να μας χαρίσει και άλλα πολλά!! Εγώ συνειδητοποίησα πως φοβάμαι να μην έχω δίπλα μου τους δικούς μου ανθρώπους, όπως ακριβώς φοβάται και ο... Αααα, δε σας λέω ποιος... Για να αντιμετωπίσω το φόβο μου, λοιπόν, κουβαλώ παντού μαζί μου μία φωτογραφία τους!!! ▪️Εσείς τί φοβάστε;;; 🔸Πώς θα το αντιμετωπίσετε??? 🔹Ήρθε η ώρα να το ανακαλύψετε 💗

Reviews

There are no reviews yet.

Be the first to review “ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ!”