Μετά από πρόσκληση της κυρίας Ανδρειώτου, υπέυθυνης καθηγήτριας για τη Βιβλιοθήκη του σχολείου, βρέθηκα στις 27 Μαρτίου στο 5ο Γυμνάσιο Ηρακλείου. Η πρόσκληση έγινε στα πλαίσια της σκυταλοδρομίας ανάγνωσης, που διοργανώνεται από τα σχολεία του Νομού και το Βιβλιοπωλείο Δοκιμάκης. Το περιβάλλον της Βιβλιοθήκης όπου έγινε η συνάντηση με τους μαθητές, ήταν πολύ «οικογενειακό» και οικείο και βοηθούσε στην επαφή μεταξύ μας. Έτσι πέρασαν δυο ώρες πάρα πολύ ευχάριστα και δημιουργικά με τα παιδιά. Η συζήτηση πέρασε από πολλά θέματα και μεταξύ των άλλων συζητήθηκε και το πρόβλημα του ρατσισμού, αφού τα παιδιά είχαν κάνει και ανάλογη εργασία στα πλαίσια της περιβαλλοντικής ομάδας τους. Πιστεύω ότι ήταν μια πολύ επιτυχημένη επίσκεψη, που άφησε πάρα πολύ ευχάριστες εντυπώσεις σε όλους μας. Στο τέλος της ημέρας, δυο μαθητές του Γυμνασίου μου έθεσαν κάποια ερωτήματα για να δημοσιευτούν στη σχολική εφημερίδα τους.

Γίνατε συγγραφέας. Ικανοποιήσατε ένα όνειρο που παρουσιάστηκε σε ποια στιγμή της ζωής σας; Πότε πιάσατε για πρώτη φορά τον εαυτό σας να γράφει συνειδητά ένα βιβλίο;

Η αλήθεια είναι ότι άρχισα από χόμπι να γράφω ως μια ευχάριστη απασχόληση μετά το στρατό. Έγραφα καλές εκθέσεις στο Γυμνάσιο και το Λύκειο αλλά δεν ήταν αυτό το καθοριστικό που με έκανε να στραφώ στη συγγραφική. Πιστεύω ότι είχε φτάσει μια περίοδος, ένα διάστημα που είχα κάποιες ιδέες και ήθελα να τις αποτυπώσω στο χαρτί, κι αυτό ήταν η αρχή μου. Μερικά πράγματα, ίσως τα όνειρα, τα έχει κάποιος από πολύ μικρός. Ενδεχομένως να μου είχε περάσει από το μυαλό, όταν ήμουν πολύ μικρός και έβλεπα ότι γράφω καλές εκθέσεις και κείμενα, να γίνω συγγραφέας. Αυτό όμως είχε μείνει μέσα μου για πάρα πολλά χρόνια μέχρι που βγήκε εντελώς τυχαία. Είναι ίσως μια ανάγκη του άλλου να εκφραστεί μια δεδομένη στιγμή.

Ζείτε για να γράφετε ή γράφετε για να ζείτε;

Πιστεύω ότι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Γράφω βασικά για να διασκεδάσω, γράφω για να εκφραστώ και γράφω, ας το πούμε, για να ευχαριστηθούν και οι αναγνώστες που θα το διαβάσουν.

Από πού αντλείτε τα θέματα;

Τα θέματα μπορεί ο συγγραφέας να τα αντλήσει από παντού, από την τηλεόραση, τις εφημερίδες, την καθημερινότητα, από μια σκηνή έντονη ή λιγότερο έντονη που θα δει στο δρόμο, ίσως από μια ιστορία που θα του έχουν εξιστορήσει. Εξαρτάται από τη διάθεση και την ιδέα που θα του έρθει εκείνη τη στιγμή.

Πείτε μας λίγο για τον τρόπο που δουλεύετε για να γράψετε τα βιβλία σας. Π.χ. έχετε μια αρχική ιδέα την οποία αναπτύσσετε μεθοδικά, καταπιάνεστε ταυτόχρονα με διάφορα θέματα ή κάτι άλλο;

Αρχικές ιδέες υπάρχουν για πολλά βιβλία, απλά τις έχω στο μυαλό μου και σε δεδομένη στιγμή εμφανίζονται στην επιφάνεια και μορφοποιούνται σε γράψιμο, σε ένα βιβλίο. Άλλες ιδέες μένουν στο μυαλό μου εντελώς ανεκμετάλλευτες συγγραφικά. Το γεγονός όμως είναι ότι δεν ασχολούμαι παράλληλα με παραπάνω από μια ιδέα γιατί θέλω να είμαι και μέσα στο πνεύμα του βιβλίου.

Στα βιβλία σας παρατηρούμε έντονα αντιρατσιστικά μηνύματα. Αυτό οφείλεται σε προσωπικά σας βιώματα ή σε κάτι άλλο;

Ενδεχομένως να οφείλεται σε προσωπικά βιώματα με την έννοια ότι παλιά είχα αλλάξει κάποια σχολεία και πάντα όταν πήγαινα από το ένα στο άλλο ήμουν ένας καινούριος συμμαθητής, ένας ξένος. Ήμουν και παχύς, όταν ήμουν μικρός, και αυτό ίσως έφερνε κάποια κοροϊδία από τα άλλα παιδιά. Το ζήτημα όμως είναι ότι το ρατσισμό πλέον σε όλον τον κόσμο ο άνθρωπος τον βιώνει κάθε μέρα και κάθε στιγμή. Ίσως κι εγώ κι εσείς και όλοι μας να είμαστε ρατσιστές σε ορισμένα θέματα και να μην το έχουμε ακόμα καταλάβει.

Κάθε γενιά συγγραφέων κατά κάποιο τρόπο διδάσκεται από την προηγούμενη και παράλληλα διδάσκει την επόμενη. Θέλουμε ένα μήνυμα από εσάς για τη δική σας γενιά συγγραφέων.

Η δική μου γενιά συγγραφέων δεν μπορεί να μπει κάτω από μια ετικέτα, είναι λιγάκι συγκεχυμένη. Καταπιάνεται με τα καθημερινά προβλήματα, προσπαθεί τουλάχιστον να καταπιαστεί, άλλοι με τη σύγχρονη τεχνολογία, άλλοι με την επιστημονική φαντασία και άλλοι με πιο εξειδικευμένα θέματα, π.χ. γυναίκες συγγραφείς που απευθύνονται σε γυναικείο κοινό. Πιστεύω πως όσο περνάνε τα χρόνια η δική μου γενιά συγγραφέων θα βρει λιγάκι το στίγμα της, το βηματισμό της. Αυτό που θέλω να προσθέσω είναι ότι είναι πολύ σημαντικό να φέρει κάτι πρωτότυπο και να μην αναμασά απλά παλαιότερους συγγραφείς και ξένα λογοτεχνικά κείμενα.

Ποιο μήνυμα θέλετε να δώσετε στους αναγνώστες σας;

Το μήνυμα που θέλω να δώσω είναι σχετικά ξεκάθαρο: Θέλω ο κάθε αναγνώστης να έχει μια κριτική ματιά απέναντι σε πρόσωπα και σε καταστάσεις. Μερικές φορές τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται, αλλά πρέπει να ξύσεις λίγο την επιφάνεια για να βρεις την αλήθεια.

Τρεις μέρες μετά την επίσκεψή μου στο Ηράκλειο, βρέθηκα στην Κω και συγκεκριμένα στο 1ο Δημοτικό Σχολείο, καλεσμένος της διευθύντριάς του κυρίας Τσατσαρώνη, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου. Ήταν η πρώτη φορά που μίλησα σε έξι τάξεις στη σειρά (από την πρώτη μέχρι την έκτη δημοτικού) και παρόλο που νόμιζα πως θα κλείσει η φωνή μου μετά τη δεύτερη ώρα, τελικά μάλλον «μου έδωσαν δυνάμεις» τα παιδιά, με τη συμμετοχή τους και το ενδιαφέρον τους και συνέχισα για άλλες τέσσερις ώρες. Και πράγματι, τα παιδιά στάθηκαν ιδιαιτέρως δημιουργικά στο να πλάσουν μια πρωτότυπη ιστορία, μέσω του παιχνιδιού που κάναμε στην τάξη. Προς το τέλος της πέμπτης ώρας ήρθε για κάποια πλάνα και μια μίνι συνέντευξη η Δημοτική Τηλεόραση Κω.

Μετά από την εκδήλωση ένιωσα πολύ ευχαριστημένος (όσο και κουρασμένος). Το ευτύχημα είναι ότι είχα και κάποιες άλλες μέρες στη διάθεσή μου και έτσι παρέτεινα τη διαμονή μου στην Κω, που πραγματικά είναι υπέροχη.

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου που γιορτάζεται στις 2 Απριλίου είναι πάντα μια αφορμή καλή για τα σχολεία μας να ανοίξουν περισσότερο τα παράθυρά τους προς το μαγικό κόσμο του βιβλίου. Κύριε Παπαθεοδώρου, πώς αποδεχτήκατε την πρόσκληση εδώ από το σχολείο μας στην Κω να έρθετε;

Είναι πάντα μεγάλη χαρά και τιμή για μένα να με φωνάζουν από σχολεία κυρίως της περιφέρειας, και μεγάλη μου χαρά ήταν να ‘ρθω στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Κω. Εδώ πέρα ειλικρινά έχω μείνει εντυπωσιασμένος, αυτήν την ώρα που μιλάμε κάνουμε μία, ας το πούμε, υποδειγματική συγγραφή μυθιστορήματος, ιστορίας, βοηθάνε τα παιδιά πάρα πολύ. Έχω μείνει ειλικρινά εντυπωσιασμένος από όλες τις τάξεις, από όλες τις ιδέες και μπορώ να πω ότι όσο έμαθαν τα παιδιά ή βοηθήθηκαν με αυτή τη μέρα, άλλο τόσο έμαθα κι εγώ από αυτά και βοηθήθηκα και γι’ αυτό το λόγο ευχαριστώ και τα παιδιά και τη διεύθυνση και το σχολείο που με φώναξαν.

Ανακαλύψατε δηλαδή μερικά ταλέντα συγγραφέων εδώ;

Τα ταλέντα είναι δεδομένο ότι υπάρχουν, απλά ελπίζω να βοήθησα να ανακάλυψαν οι ίδιοι ότι είναι ταλέντα.

Το παιδικό βιβλίο είναι κάτι που είναι αγαπημένο στην Ελλάδα ή τώρα αρχίζουμε σιγά-σιγά και στρεφόμαστε προς τα εκεί;

Πιστεύω ότι από λόγους διαφήμισης και marketing, το παιδικό βιβλίο αρχίζει σιγά-σιγά να αναπτύσσεται στην Ελλάδα, ήταν ένα είδος λιγάκι πιο παραμελημένο, αλλά επειδή γίνεται μία πολύ μεγάλη και συντονισμένη προσπάθεια από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, το Ε.ΚΕ.ΒΙ., το οποίο και ευχαριστώ πάρα πολύ, καθώς και άλλοι συγγραφείς τους στέλνει σε σχολεία, φαντάζομαι ότι θα υπάρξει μία συνεχής ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια.

Οι σύγχρονοι Έλληνες αγαπούν το βιβλίο και κατ’ επέκταση καλλιεργούν αυτήν την αγάπη και στα παιδιά τους;

Για να είμαι ειλικρινής σε σχέση με τους ξένους δεν είμαι 100% σίγουρος ότι οι Έλληνες αγαπούν το βιβλίο. Είναι όμως σίγουρο ότι οι Έλληνες έχουν πολύ μεγάλο ταλέντο να διαβάζουν βιβλία και να γράφουν βιβλία, δηλαδή είναι πάρα πολύ… γενικά με τις τέχνες, είναι πάρα πολύ φιλότεχνοι.

Ωστόσο το γεγονός ότι είμαστε στην εποχή της εικόνας και της τεχνολογίας παραμερίζει το βιβλίο;

Να σας πω την αλήθεια δεν θα το έλεγα αυτό, γιατί τα δικά μου τα βιβλία ασχολούνται ειδικά με την εικόνα και την τεχνολογία, γιατί κι εγώ είμαι μέρος αυτής της εποχής, οπότε προσπαθώ σε αυτά τα βιβλία να αναφέρω αυτή τη θεματολογία και προσπαθώ εκεί που πηγαίνω, στα διάφορα σχολεία που πηγαίνω, να λέω στα παιδιά ότι καλό μεν και το Ίντερνετ και ο υπολογιστής, αλλά ανοίξτε και κάποιο βιβλίο γιατί είναι ανεκτίμητο.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γράφει κανείς για παιδιά;

Εξαρτάται από το πόσο αισθάνεται ο ίδιος ότι μπορεί να γράφει για παιδιά. Εγώ πιστεύω ότι ίσως είναι λίγο πιο δύσκολο από το να γράφεις για μεγάλους, γιατί το να γράφεις για μεγάλους έχει πάρα πολλούς βαθμούς ελευθερίας, μπορεί να γράψεις οτιδήποτε θέλεις και με όποιο λεξιλόγιο θες, ενώ για παιδιά πρέπει να εισάγεις συγκεκριμένα νοήματα μέσα, και να προσέχεις πάρα πολύ τη δομή του λόγου σου.

Ετοιμάζετε τώρα κάποιο καινούριο βιβλίο;

Έχει βγει κάποιο καινούριο βιβλίο, εντάξει πάντα ετοιμάζεται και κάποιο καινούριο βιβλίο, τώρα προχθές έχει κυκλοφορήσει ένα καινούριο βιβλίο αστυνομικού περιεχομένου.

Κλείνοντας λοιπόν έτσι το φετινό μήνυμα από την προσωπική σας εμπειρία, ποιο θα ήταν, τι θα λέγατε στα παιδιά;

Στα παιδιά θα έλεγα, όπως και θα τους πω μετά, ότι βλέπουν οι ίδιοι αυτή τη στιγμή τις ικανότητές τους, έχουν πάρα πολύ μεγάλες ικανότητες, και με τη βοήθεια των δασκάλων τους και των γονιών τους και του διαβάσματος, να ξέρουν ότι τίποτα δεν είναι άσκοπο.

Στο Βιβλιοπωλείο Planus Stores – Αφοί Χριστοδουλόπουλοι, έγινε στις 15 Δεκεμβρίου, μία εξαιρετική εκδήλωση. Ήταν η πρώτη μου φορά που έκανα εκδήλωση σε βιβλιοπωλείο, και φυσιολογικά είχα τρακ. Η ατμόσφαιρα όμως ήταν τόσο ζεστή, η φιλοξενία της οικογένειας Χριστοδουλόπουλου τόσο άψογη, που μείναμε οι πάντες ευχαριστημένοι. Και αν και ξεκίνησα στις 4 τα ξημερώματα με το αυτοκίνητό μου, για να πάω αμέσως Αγρίνιο, όπου έδωσα και συνέντευξη στον «9.37», τοπικό ραδιοσταθμό, με το που άρχισα να μιλάω στο βιβλιοπωλείο μου έφυγε αυτόματα όλη η κούραση.

Ευχαριστώ την οικογένεια Χριστοδουλόπουλου και κυρίως τον Δημήτρη για τη φιλοξενία. Οι άνθρωποι είναι βιβλιόφιλοι και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που έχουν στήσει και διαχειρίζονται το κατάστημα, από την αγάπη τους για το βιβλίο και τις εκδηλώσεις που κάνουν.

Ελπίζω να ξαναπάω…

Ο μήνας των «πρώτων» επισκέψεων, όλες με αφορμή το βιβλίο «Ποιος απήγαγε τον Άι-Βασίλη».

Σειρά είχε το Βιβλιοπωλείο Ιανός, στη Σταδίου, όπου έτρεμα με την ιδέα του τι θα πω σε τόσο μικρά παιδιά. Τελικά μάλλον τα κατάφερα, και η ώρα πέρασε πολύ ευχάριστα.

Ευχαριστώ ιδιαιτέρως την Αλεξάνδρα Ιακωβάκη, υπεύθυνη του παιδικού τμήματος του καταστήματος, η οποία είναι γλυκύτατη, φιλικότατη και πάντα με το χαμόγελο. Πώς τα καταφέρνει τόσο καλά, φαντάζομαι θα το διαπιστώσω στην άλλη εκδήλωση που θα κάνω στον Ιανό.

Αυτή η εκδήλωση λοιπόν είχε την ιδιαιτερότητά της. Μαζεύτηκαν ελάχιστα παιδιά, μόλις 4, αλλά εγώ θεώρησα καθήκον και τιμή, να ανταποκριθώ σαν να είχε το μεγαλύτερο ακροατήριο του κόσμου. Και η εκδήλωση βγήκε τόσο εξαιρετική και τη χάρηκα αφάνταστα. Η Μαίρη Κοντάκου και ο άντρας της ο Γιάννης, τα είχαν σχεδιάσει όλα στην εντέλεια, οργανωτικά ήταν όλα άψογα, όμως η μέρα αποδείχτηκε άβολη για την εκδήλωση, καθώς ήταν πριν τα Χριστούγεννα. Ο Γιάννης και η Μαίρη είναι άψογοι επαγγελματίες και με πολλές ιδέες. Ο χώρος που έχουν διαμορφώσει είναι εκπληκτικός, με μεράκι και γούστο.

Καλές δουλειές εύχομαι στα παιδιά, και τους ευχαριστώ πολύ!