2006

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 2006

01 January 12:00 am - 31 December 12:00 am

 

14-17 Μαϊου 2006: Επίσκεψη στη Ρόδο

Από τις 14 έως τις 17 Μαϊου 2006 είχα τη χαρά να επισκεφτώ το πανέμορφο νησί της Ρόδου (27 χρόνια μετά τα καλοκαίρια και τις σχολικές διακοπές που πέρναγα στο νησί!!) για να συναντηθώ με μαθητές σχολείων και να γνωριστούμε μεταξύ μας, συζητώντας για παιδική λογοτεχνία, τους ήρωες των βιβλίων, πώς θα έπλαθαν μια δική τους ιστορία, και άλλα θέματα. Οι εκδηλώσεις έγιναν με την αιγίδα του Ε.ΚΕ.ΒΙ., ενώ την ιδέα γι’ αυτό το ταξίδι καθώς και την όλη διοργάνωση την είχε ο Δρ. Γ. Παπαντωνάκης, από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, τον οποίον και ευχαριστώ πολύ.

Την πρώτη μέρα συναντήθηκα με μετεκπαιδευόμενους δασκάλους και φοιτητές του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης, ενώ τις επόμενες ημέρες πραγματοποιήθηκαν επισκέψεις στα δύο πειραματικά δημοτικά σχολεία της Ρόδου, καθώς και στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο «Ροδίων Παιδεία».

Τόσο οι μετεκπαιδευόμενοι δάσκαλοι, όσο και τα παιδιά είχαν μιλήσει και/ή είχαν διδαχτεί το βιβλίο μου «Το Μήνυμα», και έτσι η συζήτηση μαζί τους είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον, καθώς πέρα από τα γενικότερα θέματα, ασχοληθήκαμε και με ειδικότερα, όπως τι τέλος θα επέλεγαν για να δώσουν στο βιβλίο, πώς θα ήθελαν να συνεχίσει, αν θα ήθελαν να συνεχίσει κλπ. Περιττό βέβαια να αναφέρω, το τι ιδέες πήρα για ενδεχόμενη συνέχεια του βιβλίου!

Εννοείται πως πάντα εντυπωσιάζομαι από τη δουλειά που γίνεται και την όρεξη που υπάρχει στην περιφέρεια, τόσο για να έρχονται τα παιδιά σε επαφή με συγγραφείς όσο και για το να συζητούν και να αναλύουν βιβλία. Και το ακόμα πιο εντυπωσιακό γεγονός είναι η κριτική ματιά που ρίχνουν στα περισσότερα θέματα. Το ενδιαφέρον τους σε αυτές τις συναντήσεις υπήρξε αμείωτο, και αρκετές φορές με έφεραν σε… δύσκολη θέση με τις ερωτήσεις τους.

Θέλω να συγχαρώ και να ευχαριστήσω το Ε.ΚΕ.ΒΙ. για τη δυνατότητα που δίνει σε συγγραφείς, παιδιά και δασκάλους να επικοινωνούν αμφίπλευρα και να ανταλλάσσουν απόψεις και θέλω να συγχαρώ επίσης εκείνους τους ακαδημαϊκούς της περιφέρειας, που με κόπο και μεράκι προσπαθούν να μεταλαμπαδεύσουν τη σπίθα των βιβλίων στα παιδιά και να τα κάνουν να καταλάβουν και να ερμηνεύσουν αυτά που κρύβονται πίσω από τις γραμμές.

 

11 Δεκεμβρίου 2006: Επίσκεψη στη Ρόδο

Για δεύτερη φορά βρέθηκα στις 11/12/2006 στη Ρόδο, αγαπημένο πλέον νησί, προσκεκλημένος του Κολλεγίου Ρόδου. Το Κολλέγιο Ρόδου, αν και καινούριο σχολείο, με λειτουργία μόλις τριών ετών, είναι άρτια οργανωμένο, τόσο ως προς τις κτιριακές του εγκαταστάσεις, όσο και ως προς τη γενικότερη λειτουργία του. Οι υπεύθυνες καθηγήτριες που προετοίμασαν την επίσκεψη, η κυρία Νταμπατζή και η κυρία Καραμανώλη έκαναν καταπληκτική δουλειά με τα παιδιά. Είναι όντως απίστευτο το μέγεθος και η ποιότητα της –αφανούς κυρίως- δουλειάς που χρειάζεται για να προετοιμαστεί το «έδαφος» για μια επίσκεψη και μία ομιλία διάρκειας 2 περίπου ωρών: Ανάγνωση βιβλίων, ανάλυση των κειμένων στην τάξη, σύνταξη ερωτημάτων και κειμένων, επιλογή εργασιών προς παρουσίαση, διόρθωση και επιμέλεια κειμένων, δοκιμές. Και πράγματι, τα αποτελέσματα υπήρξαν εκπληκτικά, δικαιώνοντας τη δουλειά των παιδιών και των υπεύθυνων καθηγητριών.

Καταρχήν συγκεντρώθηκαν πέντε τάξεις, με όλα τα τμήματά τους, στο αμφιθέατρο των εκπαιδευτηρίων. Η πέμπτη και έκτη δημοτικού, καθώς και η πρώτη γυμνασίου είχαν προετοιμαστεί πάνω στο «Μήνυμα», η δευτέρα γυμνασίου στη «Σχολική Παράσταση» και η τρίτη γυμνασίου στους «Εννέα Καίσαρες». Από κάθε τάξη του γυμνασίου σηκώθηκαν δύο παιδιά και διάβασαν τις εργασίες τους πάνω σε διαφορετικά θέματα που άπτονταν των βιβλίων. Τα κείμενα ήταν υψηλοτάτου επιπέδου, αν αναλογιστεί κανείς ότι γράφηκαν από μαθητές γυμνασίου. Το λεξιλόγιο ήταν πλουσιότατο, η θεώρηση και ανάπτυξη του θέματος μεστή και ο προβληματισμός καίριος. Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά και στις καθηγήτριές τους για την εξαιρετική προσπάθεια.

Κατόπιν ακολούθησε συζήτηση, ερωτήσεις και απαντήσεις. Τα παιδιά αν και πάρα πολλά (πέντε τάξεις) συμμετείχαν ενεργότατα στην όλη διαδικασία και με έκαναν να αισθανθώ πολύ άνετα, αν και ήταν η πρώτη φορά που μιλούσα σε τόσο μεγάλο ακροατήριο. Το σημαντικό ήταν ότι υπήρξε διαλογική συζήτηση, με τα παιδιά να παίρνουν τη σκυτάλη το ένα από το άλλο.

Σίγουρα ήταν μια πολύ επιτυχημένη εκδήλωση για όλους. Θέλω να ευχαριστήσω το Κολλέγιο Ρόδου, τις κυρίες Νταμπατζή και Καραμανώλη, τα παιδιά και βέβαια το Ε.ΚΕ. ΒΙ., υπό την αιγίδα του οποίου διοργανώνονται όλες αυτές οι εξαίσιες εκδηλώσεις.

(Όλες οι εργασίες έγιναν με την επίβλεψη της αρμόδιας φιλολόγου κας Μαρίας Νταμπατζή)

  • Εργασίες των παιδιών πάνω στη «Σχολική Παράσταση»

Λευτέρης Λεριάς, Α2 Γυμνασίου

Το βιβλίο του Βασίλη Παπαθεοδώρου «Η σχολική παράσταση» θίγει το φαινόμενο του ρατσισμού. Ένα Ελληνόπουλο, ο Γκέοργκ, μετακομίζει μαζί με την οικογένεια του στην Γερμανία και φοιτεί στο σχολείο της περιοχής. Όταν ξεκινάει η σχολική χρονιά, οι περισσότεροι συμμαθητές του δεν τον συμπαθούν, ιδιαίτερα η παρέα του Ρίχαρντ. Καθώς όμως οι μήνες περνούν γίνεται όλο και πιο αγαπητός. Κάποια στιγμή η τάξη του αποφασίζει να ανεβάσει μία θεατρική παράσταση με θέμα τα Πάθη του Χριστού και ο Γκέοργκ παίρνει τον ρόλο του Χριστού. Ο Ρίχαρντ δεν μένει ευχαριστημένος από αυτό το αποτέλεσμα και αυτός μαζί με τον πατέρα του, ο οποίος είναι ο πρόεδρος του συλλόγου γονέων, χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να πάρει ο Ρίχαρντ τον ρόλο από τον Γκέοργκ. Λόγω κάποιων επεισοδίων που ξεσπούν στην Γερμανία, ο σύλλογος γονέων αποφασίζει να βγάλει εκτός παράστασης τον Γκέοργκ. Ένα απόγευμα, καθώς ο Γκέοργκ απολαμβάνει την βόλτα του στο δάσος μαζί με τον Πάνο, ακούει φωνές και τρέχει να δει τι συμβαίνει. Ξαφνικά αντικρίζει δύο ξένους να χτυπούν τον Ρίχαρντ και τον Χέλμουτ και αυτός αποφασίζει να τους βοηθήσει. Αυτό το επεισόδιο κάνει τον Ρίχαρντ να καταλάβει το λάθος του και να συμφιλιωθεί με τον Γκέοργκ παραχωρώντας του παράλληλα τον ρόλο. Τέλος, η σχολική παράσταση ολοκληρώνεται επιτυχώς και ο πατέρας του Ρίχαρντ εκφράζει δημοσίως την συγγνώμη του προς τον Γκέοργκ.

Γιώργος Οικονομάκης, Β1 Γυμνασίου

Περίληψη Μυθιστορήματος «Σχολική παράσταση»
του Συγγραφέα Βασίλη Παπαθεοδώρου

Το παραπάνω μυθιστόρημα αναφέρεται σ' ένα παιδί δεκατριών χρονών τον Γιώργο Χρονόπουλο που πήγαινε στην δευτέρα Γυμνασίου σε ένα σχολείο στο Μόναχο της Γερμανίας. Η καταγωγή του ήταν από Αθήνα και συγκεκριμένα από την Παλιά Κοκκινιά και στην Γερμανία βρέθηκε με την οικογένεια του όταν οι γονείς του αναγκάστηκαν λόγω επαγγέλματος, ήταν δάσκαλοι, να ξενιτευτούν για να μπορέσουν να μαζέψουν χρήματα για μια καλύτερη ζωή. Όπως γνωρίζουμε οι δάσκαλοι στα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού αμείβονται περισσότερο.

Από την πρώτη μέρα που ο Γιώργος πήγε στο σχολείο όλοι σχεδόν οι συμμαθητές του ήταν Γερμανοί εκτός από δυο - τρεις που ήταν άλλης εθνικότητας. Ένιωσε κάπως αμήχανα γιατί όλοι οι συμμαθητές του τον κοιτούσαν σοβαροί προσπαθώντας ίσως να ανακαλύψουν κάτι παράξενο επάνω του. Από την δύσκολη θέση τον έβγαλε ο αρμόδιος και υπεύθυνος καθηγητής του τμήματος του κ. Μίκαελ.

Από την αρχή όμως άκουσε τα σχόλια ορισμένων συμμαθητών του «Κι άλλος ξένος, γεμίσαμε από δαύτους». Δε είπε τίποτα στους γονείς του γιατί δεν ήθελε να τους στεναχωρήσει. Αρκετές έγνοιες είχαν.

Ο καιρός περνούσε με όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε καθημερινά στο σχολείο ο Γιώργος. Γύρω στα μέσα Μαρτίου ο κύριος Μίκαελ ανακοίνωσε κάτι σημαντικό και ευχάριστο, μία έκπληξη. Μία σχολική θεατρική παράσταση που θα εκπροσωπούσε το σχολείο τους στον μαθητικό διαγωνισμό θεάτρου στο Μόναχο. Εάν διακρίνονταν θα μπορούσαν να ταξιδέψουν μέχρι το Βερολίνο για να λάβουν μέρος στο μεγάλο διαγωνισμό. Μία θεατρική παράσταση που θα βασιζόταν στα Πάθη του Χριστού και θα έπρεπε να δουλέψει όλη η τάξη.

Μετά από λίγες μέρες ο κύριος Μίκαελ διάβασε την περίληψη του έργου και την μοίρασε σε φωτοτυπίες. Πριν ακόμα ανακοινωθούν οι ρόλοι ένας μαθητής ο Χέλμουτ ένα παράξενο παιδί που όλο προβλήματα δημιουργούσε είπε το ρόλο του Ιούδα να τον πάρει ο Τζάφερ ένα παιδί με καταγωγή από την Τουρκία. Λόγω του ότι ήταν μωαμεθανός δεν ήξερε ποιος ήταν ο Ιούδας. Όλοι σχεδόν μέσα στην τάξη γέλασαν και ο καθηγητής, γι' αυτήν την ιδέα του Χέλμουτ νευρίασε και τον απέβαλε.

Στη συνέχεια ο καθηγητής άρχισε να ανακοινώνει τους ρόλους. Για τον ρόλο του Χριστού σκέφτηκε ένα μαθητή που ζει σε περιβάλλον κάπως πιο ξένο γι' αυτόν που όμως δεν παύει να αγωνίζεται, και επίσης ένα παιδί που έχει ξαναπαίξει θέατρο και θα μπορεί να τα βγάλει πέρα με αυτόν το μεγάλο ρόλο. Ο μαθητής αυτός δεν ήταν άλλος από την Γιώργο τον Χρονόπουλο. Ο Γιώργος χάρηκε με την απόφαση του καθηγητή αλλά στεναχωρήθηκε γιατί και πάλι υπήρξαν αντιδράσεις από τους περισσότερους συμμαθητές του. Δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι ένα ξένο παιδί, πήρε τον πιο σπουδαίο ρόλο.

Η χαρά, η ευτυχία και η περηφάνια της οικογένειας του ήταν μεγάλη. Μέχρι και οι συγγενείς στην Ελλάδα έμαθαν αυτό το ευχάριστο νέο. Μα από όλους πιο ευτυχισμένος ήταν ο ίδιος ο Γιώργος.

Περίμενε με ανυπομονησία να έρθει η Δευτέρα, που θα ξεκινούσαν οι πρόβες.

Εκείνη την ημέρα στο σχολείο ο Γιώργος διέκρινε στα μάτια κάποιων συμμαθητών του μια ζήλια που τον στεναχωρούσε. Δεν μπορούσε να καταλάβει αμέσως τι θα επακολουθούσε τις επόμενες ώρες. Γεμάτος αγωνία ρώτησε ένα συμμαθητή του τι συμβαίνει. Μαθαίνει λοιπόν ότι ο πατέρας ενός παιδιού αρνήθηκε να δεχθεί ότι ένας ξένος από άλλη χώρα με άλλη νοοτροπία και άλλα ήθη και έθιμα πήρε τέτοιο ρόλο και δεν θα επέτρεπε να γίνει τέτοιο σκάνδαλο. Παρότρυνε μάλιστα και άλλους γονείς να ενδιαφερθούν ανάλογα. Ο Γιώργος σκέφτηκε τώρα τι θα γινόταν αν τον έβγαζαν από την ομάδα, όλα αυτά τα όνειρα που είχε κάνει έπεφταν στο κενό, το ρόλο τον είχε πάρει με την αξία του. Τι μπορούσαν πια να του κάνουν αυτοί οι άνθρωποι.

Προσπάθησε στο σπίτι να μην δείξει τίποτε, γιατί δεν ήθελε οι γονείς του να μάθουν τίποτε και να στενοχωρηθούν. Ευτυχώς υπήρχαν δύο συμμαθητές του που τον καταλάβαιναν και του έδινα θάρρος. Ήταν πολύ δύσκολο όμως ο Γιώργος να αντέξει τα πειράγματα των παιδιών. Προσπάθησε και πάλι να δείξει ότι δεν τον πειράζει για το καλό όλης της θεατρικής ομάδας.

Κάποια στιγμή ο πατέρας του σαν δάσκαλος που ήταν είδε κάποια διαφορετική συμπεριφορά του παιδιού του. Μίλησε μαζί του, έμαθε για την συμπεριφορά των συμμαθητών του παιδιού του απέναντι σ' αυτόν, του έδειξε εμπιστοσύνη και αποφάσισε να μιλήσει στον καθηγητή κ. Μίκαελ. Η συνάντηση με τον καθηγητή πήγε πολύ καλά.

Έδωσε στον εαυτόν του θάρρος και κουράγιο και προσπάθησε να δώσει θάρρος και κουράγιο στον φίλο του Κουρτ, γιο της κ. Βολφ, έναν τύπο περιθωριακό με πολλά προβλήματα. Και σαν αληθινός φίλος του δεν τον παράτησε ούτε εκείνη την στιγμή. Για τον Γιώργο σήμαινε πολλά αυτή η καλή πράξη. Για κάποιον άλλο δεν θα ήταν τίποτα σπουδαίο αλλά στα μάτια του Γιώργου φάνταζε πολύ σημαντικό. Όπως σημαντικό γι αυτόν θα ήταν να γινόταν πάλι καλός μαθητής και ακόμα πιο πολύ να καταφέρει να βγάλει εις πέρας το δύσκολο ρόλο που είχε στο θεατρικό έργο. Προσπαθούσαν όλα τα παιδιά της θεατρικής ομάδας και θα ήταν κρίμα να μην κερδίσουν και να μην πάνε στο Βερολίνο. Αλλά και πάλι ο Γιώργος θα ήταν ευχαριστημένος γιατί θα είχε κερδίσει πολλά. Και αυτό γιατί τα περισσότερα παιδιά στην τάξη του μιλούσαν και τον θεωρούσαν κανονικό συμμαθητή τους.

Έτσι ο Γιώργος πίστευε ότι το ρόλο τον πήρε με την αξία του. Υπήρχαν βέβαια ακόμα κάτι παιδιά που δεν τον συμπαθούσαν καθόλου και μακάρι να μπορούσε να μιλήσει μαζί τους και να τους εξηγήσει ότι δεν είχαν τίποτε να χωρίσουν και να γίνουν ακόμα και φίλοι.

Την στιγμή που τα σκεφτόταν όλα αυτά οι γονείς του τον ενημέρωσαν ότι γίνονταν φασαρίες σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας κατά των ξένων. Καταστρέφουν σχολεία, εκκλησίες και κυνηγάνε κόσμο που τον βρίζουν και τον χτυπούν. Ο Γιώργος σκέφτηκε τι ήθελαν αυτοί οι άνθρωποι από τους ξένους. Σε τι τους έφταιξαν οι φτωχοί άνθρωποι που ήρθαν εδώ στην ξενιτιά από άλλες χώρες για μια καλύτερη ζωή. Για αρκετές μέρες τα σχολεία έκλεισαν και ο πατέρας του Γιώργου μαζί με άλλους από την ελληνική ενορία του Μονάχου φύλαγαν το σχολείο και την εκκλησία από αυτά τα αντιδραστικά στοιχεία της Γερμανικής κοινωνίας.

Οι ταραχές μεγάλωναν, γίνονταν κλοπές εμπρησμοί σπιτιών και τραυματισμοί. Ο Γιώργος αναρωτιόταν γιατί γίνονταν όλα αυτά. Ο φίλος του Κουρτ του απάντησε ότι όταν δεν έχεις να δουλέψεις να φας ξεσπάς στον πιο αδύναμο.

Πέρασαν τρεις μέρες και ο Γιώργος ξανά πήγε στο σχολείο. Ήταν χαρούμενος γιατί θα ξανάρχιζαν τις πρόβες για το θεατρικό έργο. Άρχισαν να ετοιμάζονται όταν ξαφνικά ανακάλυψαν ότι τα κουστούμια και τα απαραίτητα πράγματα που θα τοποθετούσαν επάνω στη σκηνή είχαν καταστραφεί. Όλα τα παιδιά στεναχωρέθηκαν γιατί η δουλειά δύο μηνών καταστράφηκε. Προσπάθησαν να ειδοποιήσουν τον Διευθυντή του σχολείου αλλά δεν τα κατάφεραν. Και δεν ήταν μόνο τα κουστούμια αλλά και τα σκηνικά είχαν ξηλωθεί. Ο Γιώργος ορκίστηκε στους συμμαθητές του ότι αυτή η σχολική παράσταση θα γινόταν και θα ήταν αυτοί οι νικητές.

Ο καθηγητής τους κύριος Μίκαελ προσπάθησε να ηρεμήσει τα παιδιά και τους είπε ότι είναι με το μέρος τους. Ξαφνικά ο Διευθυντής του σχολείου κάλεσε στο γραφείο του τον Γιώργο για να του ανακοινώσει ότι, λόγω των ταραχών που γίνονται σε διάφορες πόλεις και την άσχημη αντίδραση που είχε για την καταστροφή των σκηνικών καλό θα ήταν να μην λάβει μέρος στο θεατρικό. Έτσι θα κρατιόταν η ηρεμία στο σχολείο. Ο Γιώργος προσπάθησε να δικαιολογηθεί, ότι για όλη την ιστορία δεν έφταιγε αυτός και ότι ήθελε ομαδικά όλα τα παιδιά να δουλέψουν για την σχολική παράσταση. Ο Διευθυντής, ανένδοτος, ήθελε την απάντηση του Γιώργου την Δευτέρα

Αποφάσισε να παλέψει μόνος του, χωρίς να πει τίποτε και πάλι στους γονείς του για να μην τους στεναχωρήσει. Θα το έλεγε μόνο στον καθηγητή του κύριο Μίκαελ γιατί ήταν ο μόνος που θα τον καταλάβαινε. Είχε μάθει τον ρόλο απέξω και είχε δουλέψει πολύ για αυτόν.

Και πάλι τα πράγματα δεν έγιναν όπως τα ήθελε ο Γιώργος. Τον κάλεσαν ξανά τώρα όμως από τον Σύλλογο Γονέων, όπου πρόεδρος ήταν ο πατέρας ενός συμμαθητή του που δεν τον συμπαθούσε, για να του ανακοινώσει ότι πολλοί γονείς μαθητών παραπονιούνται επειδή χάλασε την γιορτή της άνοιξης. Επίσης λόγω των ταραχών εξαιτίας των ξένων καλό θα είναι να παρατηθεί από το θεατρικό, αλλιώς θα πρέπει να τον διώξουν από το σχολείο.

Ο Γιώργος δεν μπορούσε να πιστέψει ότι αυτά τα λόγια ακούστηκαν από τον Διευθυντή ενός σχολείου και από τον πρόεδρο ενός Συλλόγου Γονέων. Στην τελική πρόβα αναφώνησε ενώπιον όλων, ότι αυτή η πρόβα θα είναι για αυτόν η τελευταία. Η απάντηση των συμμαθητών του τον εξέπληξε και όλοι του είπαν ότι τον υποστηρίζουν. Μέχρι και τα όνειρα του Γιώργου ήταν επηρεασμένα από την προσωπική του εμπειρία στο σχολείο.

Η ψηφοφορία που είχε γίνει σύμφωνα με την άποψη του κυρίου Μίκαελ είχε αποτέλεσμα να αλλάξει ο πρωταγωνιστής του έργου. Εξάλλου αυτή ήταν και η επιθυμία των περισσοτέρων.

Όμως η ζωή αλλάζει πράγματα και καταστάσεις. Μία μέρα ο Γιώργος έσωσε τη ζωή ενός συμμαθητή του. Ο συμμαθητής αυτός δεν ήταν άλλος από τον γιο του προέδρου του Συλλόγου Γονέων όπου είχε δημιουργήσει όλη την απαράδεκτη ιστορία με το θεατρικό. Ο Γιώργος και πάλι φάνηκε άνθρωπος και έγινε φίλος του γιατί πίστευε ότι το όπλο ενάντια στο μίσος είναι να μην υπάρχουν προβλήματα μεταξύ τους και να είναι ενωμένοι.

Η χαρά ήταν μεγάλη. Το θεατρικό είχε μεγάλη επιτυχία. Όλοι κατάλαβαν την αδικία απέναντι στον Γιώργο μόνο όταν έσωσε τα δύο παιδιά, έσωσε και όλους τους άλλους που δεν ήθελαν να δουν την αλήθεια.

Ήταν ευτυχισμένος γιατί κατάφερε με την ανθρωπιά του και τον δυναμισμό του να αντιμετωπίσει τον ρατσιστή Διευθυντή και τους φανατισμένους γονείς ενός σχολείου στη Γερμανία.

  • Εργασίες των παιδιών πάνω στο «Μήνυμα»

Νεφέλη Μπόνη - Καζαντζΐδου

Τα υπέρ και τα κατά της τεχνολογίας
στη ζωή του Κόσμο

Στην εποχή που μας περιγράφει ο συγγραφέας η τεχνολογία έχει εξελιχθεί πάρα πολύ σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα, ιδιαίτερα στον τομέα των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Πλέον οι άνθρωποι μπορούν να προγραμματίσουν τους υπολογιστές τους έτσι ώστε να επικοινωνούν με τις άλλες συσκευές του σπιτιού, και να κάνουν όλες τις δουλειές, από το μαγείρεμα ως την οργάνωση των ρούχων στις ντουλάπες. Επίσης, τα σχολεία λειτουργούν πια μέσω των υπολογιστών, και κάθε υπολογιστής μπορεί να λάβει τα μαθήματα και τις σημειώσεις από κάθε σχολείο, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, μιας και οι άνθρωποι ζουν σε μια κυριολεκτικά διεθνοποιημένη κοινωνία, χωρίς κράτη, έθνη, διαφορετικές γλώσσες, ιστορία και πολιτισμό, σ' ένα κοινό καθεστώς.

Τα επιτεύγματα όμως αυτά της τεχνολογίας, όπως περιγράφονται στο βιβλίο, έχουν πολλές θετικές αλλά και αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή, το χαρακτήρα και τις συνήθειες του Κόσμο. Με τον προγραμματισμό των υπολογιστών να κάνουν διάφορες δουλειές που στην εποχή μας οι άνθρωποι κάνουν οι ίδιοι, εξοικονομείται πολύς χρόνος έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να ασχολείται με όσα θεωρεί χρήσιμα και ενδιαφέροντα, και δεν σπαταλά το χρόνο του για πράγματα που δεν είναι και τόσο σημαντικά, όπως για παράδειγμα να διαλέγει τι ρούχα θα φορέσει κάθε πρωί ή για να ετοιμάσει ένα ρόφημα. Ο υπολογιστής διευκολύνει σε πολλούς τομείς τη ζωή των ανθρώπων, τους ξυπνά κάθε πρωί, τους υπενθυμίζει κάτι που μπορεί να ξέχασαν, και πολλές φορές είναι και ο μοναδικός φίλος των παιδιών, τους κρατάει συντροφιά όταν όλοι οι άλλοι είναι απασχολημένοι. Μ' αυτό τον τρόπο η ζωή όσων έχουν έναν τέτοιο υπολογιστή, και στην προκειμένη περίπτωση του Κόσμο είναι καθημερινά προγραμματισμένη, κι όλα κυλούν ομαλά, κι έτσι ο Κόσμο δεν έχει άλλες έγνοιες εκτός απ' τα μαθήματα και το παιχνίδι.

Ωστόσο, όταν η ζωή είναι προγραμματισμένη σε τέτοιο βαθμό, ο άνθρωπος δεν είναι προετοιμασμένος όταν συμβεί κάτι απρόοπτο, και η ζωή του εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τον υπολογιστή του. Αν ο υπολογιστής πάθαινε μια βλάβη, τα πάντα στη ζωή του ανθρώπου αυτού θα παρέλυαν, καθώς δεν θα είχε τη δυνατότητα να κάνει αυτά τα πράγματα μόνος του. Έτσι, αποδεικνύεται πως ένας άνθρωπος που εξαρτάται τόσο πολύ απ' τον υπολογιστή του δεν είναι αυτάρκης, και είναι μάλιστα πολύ ευάλωτος, καθώς η ζωή του μπορεί να αποδιοργανωθεί για αρκετές μέρες, αν προκληθεί μια σοβαρή βλάβη στον υπολογιστή. Κάτι παρόμοιο άλλωστε συνέβη και στον ίδιο τον Κόσμο. Επίσης, το παιδί δεν αναπτύσσει τις δεξιότητες του και πολλές από τις δυνατότητες του μυαλού του, η δυνατότητα της ελεύθερης επιλογής, το να απομνημονεύει, να εξασκεί το σώμα του έτσι ώστε να εκτελεί σύνθετες κινήσεις, ατροφούν από την αχρηστία. Ακόμα και το πιο απλό πράγμα, όπως το να ζεστάνεις γάλα και να επιλέξεις αυτό που προτιμάς ανάμεσα σε αμέτρητες επιλογές χωρίς να έχεις βοήθεια, απαιτούν ορισμένες ικανότητες, τις οποίες ο Κόσμο ποτέ δεν απέκτησε, γιατί δεν χρειαζόταν να μάθει να κάνει αυτά τα πράγματα μόνος του. Η εκπαίδευση μέσω του υπολογιστή είναι επίσης μια σημαντική παράμετρος, με θετικές και αρνητικές συνέπειες. Στις θετικές συνέπειες συγκαταλέγεται το ότι τα παιδιά δεν χάνουν ποτέ τα μαθήματα τους λόγω κάποιας αρρώστιας, λόγω της έλλειψης μεταφορικού μέσου, λόγω του άσχημου καιρού, γιατί δεν χρειάζεται ποτέ να βγουν απ' το σπίτι τους, και οι καθηγητές τους τους στέλνουν ό,τι τους είναι απαραίτητο για να παρακολουθήσουν το μάθημα. Επίσης, οι μαθητές έχουν πρόσβαση στις πληροφορίες του μαθήματος ανά πάσα στιγμή, οπουδήποτε κι αν βρίσκονται και μπορούν να εκφράσουν τις απορίες τους απευθείας στους καθηγητές τους και να λάβουν απάντηση σε ελάχιστο χρόνο.

Οι αρνητικές συνέπειες όμως είναι αρκετές. Ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως κοινωνικό όν. Όταν βρίσκεται όλη μέρα καθηλωμένος μπροστά σε μια οθόνη, επικοινωνώντας μόνο από απόσταση, χωρίς να βρίσκεται κυριολεκτικά πρόσωπο με πρόσωπο με τον συνομιλητή του, τον καθηγητή του, τους φίλους του, άρα χωρίς να χρειάζεται να μετακινηθεί στο ελάχιστο, αποχαυνώνεται, αδρανεί. Πολλές φορές χάνει την αίσθηση του χρόνου, απορροφάται και χάνει κάθε επαφή με τον πραγματικό κόσμο, χαμένος στον κόσμο του υπολογιστή του. Όταν ένα παιδί δεν πηγαίνει στο σχολείο, δεν συναναστρέφεται με άτομα της ηλικίας του, και δεν αναπτύσσει την κοινωνικότητά του. Γίνεται ένα άτομο αποξενωμένο, αντικοινωνικό. Επίσης, όταν τα παιδιά δεν συζητούν μεταξύ τους, δεν ανταλλάσσουν απόψεις, δεν διαφωνούν, ο χαρακτήρας τους δεν διαμορφώνεται, και δεν ωριμάζουν φυσιολογικά. Γίνονται μοναχικά, και η ψυχολογία τους επηρεάζεται αρνητικά, όπως και η υγεία τους, καθώς ο εγκέφαλος και τα μάτια δεν αντέχουν τόση πίεση, ώρες ολόκληρες μπροστά στον υπολογιστή, κι η ακινησία κάνει τους μυς, κι όλο το σώμα ν' ατροφεί και να αδυνατεί να περπατήσει για μερικά μέτρα χωρίς να λαχανιάσει, όπως έπαθε ο Κόσμο.

Ναι, η ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει σαφέστατα πολλές θετικές συνέπειες. Έχει όμως και πολλές αρνητικές. Γι' αυτό θα πρέπει να μάθουμε να την χρησιμοποιούμε σωστά και να μην εξαρτόμαστε απ' αυτήν, ώστε οι θετικές της συνέπειες να είναι πάντα περισσότερες από τις αρνητικές στη ζωή μας.

Η σχέση του Κόσμο με τη φύση

Ο Κόσμο είναι ένα παιδί που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει σε μια πόλη, χωρίς ποτέ του να έχει δει το φυσικό περιβάλλον, Στην εποχή του το κλίμα και η θερμοκρασία της γης ρυθμίζεται από δορυφόρους, και στις πόλεις δεν βρέχει ποτέ, ούτε κάνει κρύο, και ο ουρανός είναι πάντα ο ίδιος. Ο Κόσμο περνά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέσα στο σπίτι, κι όταν βγαίνει το κάνει για να επισκεφτεί τον φίλο του τον Άρι, πράγμα που γίνεται σπάνια. Έτσι ο Κόσμο δεν έχει ιδέα πως είναι ο κόσμος γύρω του, δεν έχει δει ποτέ του δέντρα και δεν έχει αναπνεύσει ποτέ του τον καθαρό αέρα της εξοχής. Είναι απομακρυσμένος απ' τη φύση και δεν γνωρίζει ποιο είναι το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν οι προγονοί του. Ο Κόσμο κι ο Άρι πήραν μαζί τους στο χωριό της Ελπίδας ένα μπουκάλι με τον αέρα της πόλης, πιστεύοντας πως δεν θα μπορούν να αναπνεύσουν κανονικά στον φυσικό αέρα, πράγμα που για τους σημερινούς ανθρώπους φαίνεται παράξενο.

Ο Κόσμο και ο Άρι είναι δυο παιδιά της πόλης, που δεν είχαν ποτέ απολαύσει τις χαρές της φύσης, έμαθαν όμως γρήγορα να την αγαπούν. Όταν πήγαν στο χωριό κανείς απ' τους δυο τους δεν μπορούσε να αναγνωρίσει τα ζώα, τα φυτά, και τους φάνηκε δύσκολο να προσαρμοστούν, λάτρεψαν όμως απ' την πρώτη στιγμή αυτό τον απλό τρόπο ζωής, τόσο κοντά στη φύση, όπου καθένας πρέπει να κάνει μόνος του ότι χρειάζεται, κι εντυπωσιάστηκαν βλέποντας ότι στη φύση υπάρχει ό,τι χρειάζεται ένας άνθρωπος και δεν παράγονται όλα μηχανικά. Κατάλαβαν ότι η φύση είναι το περιβάλλον όπου ένας άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να ζει, και πως πρέπει να το προστατέψουμε, αδιαφορώντας για χρήματα και προσωπικά συμφέροντα.

Οι σχέσεις γονέων-παιδιών στην κοινωνία του Κόσμο

Στο «Μήνυμα» ο συγγραφέας μας περιγράφει τις σχέσεις γονέων-παιδιών ως τυπικές συναντήσεις και συζητήσεις, παρόλο που δεν λείπει η αγάπη μεταξύ τους, Ο χρόνος που περνούν οι γονείς με τα παιδιά τους είναι ελάχιστος, λόγω του φόρτου εργασίας, και συναντιούνται σχεδόν τυχαία μέσα στο ίδιο τους στο σπίτι, καθώς ο καθένας τους περνάει τη μέρα του στο δωμάτιο του. δουλεύοντας στον προσωπικό του υπολογιστή, Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι γονείς να μην έχουν κοινά θέματα συζήτησης με τα παιδιά τους, και να συζητούν πάντα τυπικά, αμήχανα. Είναι απομακρυσμένοι ο ένας απ' τον άλλο, κι οι γονείς δεν ξέρουν τα προβλήματα, τις ασχολίες και τις ανησυχίες των παιδιών τους.

Ο Κόσμο δεν ξέρει καν τι δουλειά κάνουν οι γονείς του, αν και του αρέσει να τους βοηθάει όποτε μπορεί. Η μητέρα κι ο πατέρας του ενδιαφέρονται γι' αυτόν, αλλά η πίεση της δουλειάς τους δεν τους αφήνει περιθώρια να ασχοληθούν με το γιο τους. Άλλωστε τον εμπιστεύονται, και ξέρουν πως δεν θα κάνει κάτι κακό και δε θα παραμελήσει τα μαθήματα του. Ο Κόσμο είναι συνηθισμένος σ' αυτήν την κατάσταση, τη θεωρεί φυσιολογική. Μάλιστα την εκμεταλλεύεται, όταν λέει ψέματα στους γονείς του πως θα είναι στο σπίτι του Άρι, ενώ θα πάει στο χωριό της Ελπίδας, ξέροντας πως θα χρειαστούν μερικές μέρες για να καταλάβουν πως τους είπε ψέματα. Το ίδιο συμβαίνει και στο σπίτι του Άρι. Οι γονείς των παιδιών θα καταλάβουν πως τα παιδιά τους λείπουν απ' την πόλη δυο μέρες αργότερα, κι αυτό μόνο και μόνο επειδή τα παιδιά τους έχουν προγραμματίσει τους υπολογιστές τους ώστε να βοηθούν τους δικούς τους με τις σημειώσεις απ' τα μαθήματα, κι αυτό τους δημιουργεί προβλήματα στη δουλειά τους.

Όταν όμως καταλαβαίνουν τι έχει συμβεί, η αγωνία τους είναι εμφανής. Ανησυχούν πάρα πολύ για τα παιδιά τους, παρόλο που δεν το δείχνουν στην καθημερινή τους ζωή, και τα αγαπούν υπέρμετρα, γι' αυτό και ειδοποιούν τα κανάλια. Όταν όμως ο Αστυνομικός Διευθυντής τους λέει πως τα παιδιά τους έχουν μπλέξει σε κάτι κακό, νομίζοντας ότι κάνουν κάτι καλό, εκείνοι φαίνονται να τον πιστεύουν, κι αυτό δείχνει πως δεν έχουν και τόση εμπιστοσύνη στην κρίση των παιδιών τους, αφού νομίζουν πως δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το καλό απ' το κακό. Δεν θα μπορούσαν άλλωστε να το ξέρουν αυτό, αφού δεν είχαν σχεδόν ποτέ το χρόνο να διδάξουν αυτές τις αξίες στα παιδιά τους.

Καβαζίδη Κυριακή Ραφαηλία, A2 Γυμνασίου

Σχέσεις Γονέων-Παιδιών

Όταν ένα παιδί είναι συνέχεια μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή είναι φυσικό να μην συναντιέται με τους γονείς του ακόμα κι αν μένουν στο ίδιο σπίτι.

Στην περίπτωση του Κόσμο, αυτός κι γονείς του συναντιούνται πιο πολύ απ' τις άλλες οικογένειες. Δύο φορές την εβδομάδα μας πληροφορεί. Φανταστείτε δηλαδή τις άλλες οικογένειες, θα συναντιούνται δύο φορές το μήνα.

Αυτό για τα παιδιά δεν είναι καλό. Δεν έχουν οικογενειακή ζεστασιά και αισθάνονται σαν να είναι ορφανά μόνο με ένα "computer". Κανονικά θα έπρεπε να μην χρησιμοποιούν τόσο συχνά τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, αλλά μόνο όταν τον χρειάζονται. Θα έπρεπε τα παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο και να είναι κάπως γυμνασμένα. Θα έπρεπε να πηγαίνουν βόλτα για να πάρουν λίγο αέρα και να μάθουν καλύτερα την περιοχή.

Από τα παρακάτω συμπεραίνουμε πως το computer σου δημιουργεί πρόβλημα και σε κάνει να μην νοιάζεσαι για τους υπόλοιπους.

Τι σας άρεσε περισσότερο από το βιβλίο;

Μεγάλη εντύπωση μου προκαλεί το γεγονός ότι τρία ανήλικα παιδιά, παρόλο την μικρή τους ηλικία αναλαμβάνουν δράση, για να σώσουν την γη από τους μανιασμένους εκμεταλλευτές της φύσης και των ανήμπορων ανθρώπων, που όμως κάποτε πρόσφεραν πολλά στην κοινωνία. Η μικρή τους ηλικία δε τους εμποδίζει να καταλάβουν τη συνομωσία της κυβέρνησης, την ώρα που οι ενήλικες ζουν στον κόσμο τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω τους. Επίσης με εντυπωσιάζει το θάρρος, η αποφασιστικότητα και η στάση τους μπροστά στις δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζουν. Κατόπιν, το γρήγορο δέσιμο του Κόσμο και του Άρι με τη φύση μας προκαλεί θαυμασμό, αφού πριν επισκεφτούν το χωριό της Ελπίδας δεν ήξεραν τη σημασία της φύσης, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησαν το σημαντικό της ρόλο στη ζωή των ανθρώπων, οι οποίοι, δυστυχώς, δεν τον γνωρίζουν, γι' αυτό και την καταστρέφουν. Η αλλαγή του χαρακτήρα του Κόσμο μας εντυπωσιάζει επίσης. Από άτολμος και άβουλος νεαρός, μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, αφήνει την αδράνεια και την παθητική στάση και «ενηλικιώνεται»,διψώντας για νέες περιπέτειες. Αρχίζει να μπαίνει στο νόημα της αληθινής ζωής με την δραστηριοποίηση του. Του δημιουργείται η έντονη ανάγκη για τη μόνιμη εγκατάσταση του στη φύση, αφού όσο mo πολύ την γνωρίζει, τόσο πιο πολύ εκπλήσσεται από την ομορφιά της. Επιπλέον, η εξάρτηση των ανθρώπων της εποχής από τους υπερσύγχρονους υπολογιστές τραβά την προσοχή, αφού αν πάθαιναν κάποια βλάβη θα νέκρωναν οι ζωές των ανθρώπων. Αυτό φανερώνει ότι η καθημερινή ζωή αυτών των ανθρώπων ήταν οργανωμένη από του υπολογιστές τους και αυτοί εκπαιδεύονταν μόνο στο να τους χειρίζονται.

Ποια είναι η σχέση του Κόσμο με τη φύση;
Τι τον εντυπωσίασε σε αυτή;

Ο Κόσμο όπως και όλοι οι άνθρωποι της εποχής του είναι απόλυτα εξαρτημένος από τον υπολογιστή του. Ο αέρας του ήταν η ακατάπαυστη ροή των πληροφοριών στην οθόνη του Ιξ-Αρ. Το πρόγραμμα του και οι δισκέτες του δεν είχαν τίποτα από τις κινήσεις, τις φωνές, τον κόσμο του προηγούμενου αιώνα, όπως οι εποχές, το χιόνι, η βροχή, οι θάλασσες, τα ζώα, τα φυτά, τον αέρα, τον ήλιο, το χώμα, τα τζιτζίκια. Στο κομπιούτερ είχε μια συμβολική απεικόνιση της φύσης, χαρακτηρισμένη από λιτότητα και μονοτονία και ήταν συμφιλιωμένος με την ιδέα της μοναξιάς. Με την μεταφορά του σε άλλο χωροχρονικό επίπεδο γίνεται έντονη η αντίθεση της ψυχρότητας της πόλης απέναντι στην ξενοιασιά της υπαίθρου. Η φύση του προκαλεί αισθητική ευχαρίστηση. Η ματιά του τριγυρνάει σιγά-σιγά σε ολόκληρο το τοπίο γεμάτο από χρώματα. Αρχίζει να την θαυμάζει και να εκτιμά έστω και ασυνείδητα το ωραίο της φύσης και να το απολαμβάνει. Θέλει να την καταλάβει και να την χαρεί. Κυριεύεται από λαχτάρα να την κατανοήσει και νιώθει θαυμασμό για την ομορφιά και για όσα χρήσιμα του προσφέρει. Συνειδητοποιεί ότι η φύση δεν είναι άψυχη, αλλά ζωντανή και αποτελεί μάθημα της ενέργειας και της δύναμης. Διαπιστώνει ότι ο κύκλος της ζωής επαναλαμβάνεται με την διαρκή πάλη ανάμεσα στην άνοιξη και το χειμώνα, να δημιουργούν τον αναπόφευκτο νόμο της ζωής που ισχύει για όλους μας. Ο μέχρι τώρα εραστής της λογικής, ο καθόλου ονειροπόλος, ο δεμένος σφιχτά πάνω στην τεχνολογία της υπολογιστικότητας, παρασύρεται στην αγνότητα και απλότητα του φυσικού περιβάλλοντος και εναρμονίζεται με την χαμένη του παιδική προσωπικότητα. Του γεννά την επιθυμία για κοινωνική επαφή, μια σχέση με άλλους ανθρώπους, μια φιλία που θα τον εντάξει σε ένα καινούργιο κοινωνικό περιβάλλον.

Αυτή η αλλαγή τον γεμίζει χαρά, αισιοδοξία και τον κάνει άλλο άνθρωπο. Η επαφή του με τη φύση τον κάνει να καταλάβει το θαυμάσιο φαινόμενο της ζωής και να δει πως η μόνη πραγματική ευτυχία είναι η αγάπη.

Να περιγράψετε τα υπέρ και τα κατά των υπολογιστών, όπως φαίνονται μέσα από το κείμενο

Ο Κόσμο ζει στην εποχή τη λεγόμενης τρίτης βιομηχανικής επανάστασης, της επανάστασης της πληροφορικής, όπου η ανθρώπινη δύναμη αντικαθίσταται από τις μηχανές, αλλά και ο ανθρώπινος εγκέφαλος, σαν μηχανισμός λήψης των αποφάσεων από τα απρόσωπα μηχανικά συστήματα.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

Η πλήρης αντικατάσταση του ανθρώπου σε όλες τις δραστηριότητες του από τον υπολογιστή έχει ως αποτέλεσμα την απαλλαγή του ανθρώπινου πνεύματος από την ρουτίνα, ώστε να είναι ελεύθερο να επιδοθεί στην καθαρά δημιουργική σκέψη, στην επιστημονική έρευνα και στην καλλιτεχνική δημιουργία, πνευματικές λειτουργίες που κανένας αυτόματος μηχανισμός δεν είναι σε θέση να επιτελέσει.

Ο υπολογιστής είναι μια μηχανή που μπορεί να αποθηκεύσει τεράστιες ποσότητες πληροφοριών και να τις επεξεργαστεί με φοβερά μεγάλη ταχύτητα και με καταπληκτική ακρίβεια. Οι πληροφορίες αυτές δεν είναι μόνο αριθμητικές, αλλά μπορούν να αναφέρονται σε κάθε περιοχή ανθρώπινης δραστηριότητας, που βασίζεται στη συγκέντρωση, στον μετασχηματισμό, στη συσχέτιση και στην παρουσία της πληροφορίας.

Με την προγραμματισμένη, αλλά και με την εξατομικευμένη διδασκαλία μέσω του υπολογιστή και με τα κατάλληλα προγράμματα έχουμε επικοινωνία μεταξύ μηχανής και ανθρώπου και ο μαθητής μπορεί να ακολουθήσει το δικό του ρυθμό, ανάλογα με τις δυνατότητες και τις ιδιαιτερότητες του. Ακόμη όταν μαθαίνουν κάτι, χρησιμοποιούν αισθήσεις και αυξάνεται το ενδιαφέρον τους για τα αντικείμενα της διδασκαλίας.

Ο υπολογιστής αυξάνει το διαθέσιμο χρόνο για τη διδασκαλία και την κάνει πιο αποδοτική. Ενισχύουν την εποπτεία του μαθήματος και το κάνει πιο κατανοητό και ευχάριστο, αφού είναι πιο ελκυστικό μέσο. Έχει απεριόριστη υπομονή και δεν προσβάλλει το μαθητή, ούτε ο μαθητής τον φοβάται, κάτι που γίνεται με το δάσκαλο της τάξης. Η ενίσχυση που δίνεται στο μαθητή από τη σωστή του απάντηση είναι άμεση, επομένως γίνεται κίνητρο για περαιτέρω μάθηση. Πετυχαίνει την εξατομίκευση της εργασίας και επιτρέπει στον κάθε μαθητή να ακολουθεί το δικό του ρυθμό μάθησης, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του. Επίσης κάνει ευκολότερη τη διάδοση της γνώσης και δημιουργεί ίσες ευκαιρίες για κάθε παιδί του χωριού και της πόλης.

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

Η χρήση τους είναι μηχανιστική, απάνθρωπη και οδηγεί στην κατάργηση της σκέψης, των ατομικών συναισθημάτων και αυτών που αναβλύζουν από τις ανθρώπινες σχέσεις. Αποξενώνει το παιδί από το περιβάλλον του και το οδηγεί στη μοναξιά. Επίσης, προωθεί την ατομική δράση και δε βοηθά στην ανάπτυξη της ομαδικής δράσης(συνεργασίας), που αποτελεί προϋπόθεση για την επιβίωση στην κοινωνία του αύριο. Κάνει την μάθηση μια ατομική υπόθεση, ενώ αυτή είναι μια κοινωνική και επικοινωνιακή διαδικασία.

Ο «ξερός» βαθμός του μαθητή που καταγράφεται στον υπολογιστή δεν μπορεί να εκφράσει ούτε να καθορίσει το σύνολο της προσωπικότητας του και ούτε επιτυγχάνεται η ολιστική γνωστική ανάπτυξη του μαθητή, που είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης δασκάλου και μαθητή.

Ο υπολογιστής είναι ικανός να κάνει κάθε αναγκαίο υπολογισμό για τη λήψη αποφάσεων, αλλά ανίκανος να προσδώσει συναισθηματική αξία σε κάθε διαφορετική δυνατότητα και λύση. Το συναίσθημα όμως είναι αυτό που παίζει σημαντικό ρόλο στην καθοδήγηση των ατελείωτων ανθρώπινων αποφάσεων, όπως το επάγγελμα, το γάμο και άλλα.

Να περιγράψετε τη σχέση του Κόσμο
με τους γονείς του

Εκείνη την εποχή, οι σχέσεις των παιδιών με τους γονείς ήταν εντελώς διαφορετικές από τις σημερινές. Οι γονείς ήταν αποστασιοποιημένοι, απέφευγαν και παράβλεπαν τα συναισθήματα των παιδιών τους. Η ζωή τους ήταν ρυθμισμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να τους αφιερώνουν όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο για να τα φροντίσουν.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τη σχέση του Κόσμο με τους γονείς του. Είχαν μια σχέση απόμακρη, σαν ψεύτικη. Βέβαια σαν γονείς του, τον αγαπούσαν, μα από απόσταση, μια και ήταν πνιγμένοι από την δουλειά .Νοιάζονταν για αυτόν, ήθελαν να είναι ευτυχισμένος και ήταν πρόθυμοι να του προσφέρουν τα πάντα, αλλά παρόλα αυτά, τον έβλεπαν μόνο μια φορά την εβδομάδα και αν δεν τους κινούσε κάτι την υποψία ότι τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, θα αδιαφορούσαν εντελώς για την κάθε κίνηση ή ασχολία του παιδιού τους. Βέβαια ήξεραν ότι το παιδί τους ήταν απασχολημένο με τα μαθήματα του, αλλά αυτό δεν ήταν σοβαρός λόγος για να μην ενδιαφερθούν για το τι κάνει. Έτσι πολλές φορές ο Κόσμο καταφεύγει στα ψέματα, για να μη υποψιαστούν οι γονείς του ότι κάτι του συμβαίνει και ανησυχήσουν, αφού ξέρει ότι έχουν πολλές δουλειές και δε θέλει να τους ενοχλήσει. Ο Κόσμο δεν θα κατέφευγε σε τέτοιου είδους λύση αν δεν είχε στήριγμα το γεγονός ότι οι γονείς του έχουν πολλή δουλειά, με αποτέλεσμα να μη βλέπονται συχνά και έτσι δεν ήταν σε θέση να καταλάβουν το ψέμα του. Όταν κάποιος είναι γονιός, δε μετράει μόνο να νοιάζεται και να αγαπάει το παιδί του, αλλά και να είναι πάντα κοντά του σε όλες τις δυσκολίες, να τον συμβουλεύει στα προβλήματα του, να τον στηρίζει και να τον ενθαρρύνει σε κάθε σημαντικό του βήμα. Οι γονείς πρέπει να κάνουν καθημερινά συνειδητές επιλογές που να επηρεάζουν θετικά την ποιότητα και ποσότητα του χρόνου και της φροντίδας που αφιερώνουν στα παιδιά τους.

Η αγάπη από μόνη της ποτέ δεν είναι αρκετή. Το μυστικό βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο οι γονείς επικοινωνούν με τα παιδιά τους. Βρίσκεται στα βαθύτατα αισθήματα αγάπης και στοργής για το παιδί και εκφράζεται με τη διατήρηση μιας στενής προσωπικής σχέσης με αυτό. Ξεκινά από την καρδιά και συνεχίζεται -την κάθε στιγμή- με την ενασχόληση του γονιού με τα παιδιά όταν αυτά είναι φορτισμένα, λυπημένα, θυμωμένα, φοβισμένα ή χαρούμενα. Απαιτεί μεγάλο βαθμό δέσμευσης και υπομονής.

Αναστασία Μανιά, A2 Γυμνασίου

Ποια είναι η σχέση του Κόσμο με τη φύση;
Τι τον εντυπωσίασε στο χωριό;

Ο Κόσμο είναι ένα παιδί που όλη την ημέρα κάθεται στον υπολογιστή του όπως όλοι οι άνθρωποι εκείνης της εποχής. Ο Κόσμο δεν πηγαίνει σχολείο, δεν παίζει, δεν βλέπει από κοντά τους φίλους του γιατί στον υπολογιστή μπορεί και διαβάζει, επικοινωνεί με όποιον θέλει, παίζει διάφορα παιχνίδια και πολλά άλλα.

Όμως ο Κόσμο δεν γνώριζε τίποτα για την φύση. Αυτό άλλαξε όταν στο δρόμο πηγαίνοντας στο χωριό της Ελπίδας, έμαθε και είδε πολλά πράγματα. Έμαθε ότι παλιά τα παιδιά έπαιζαν έξω ποδόσφαιρο, ότι το φθινόπωρο πέφτουν τα φύλλα των δέντρων ενώ την άνοιξη τα λουλούδια ανθίζουν. Έμαθε επίσης ότι το γάλα είναι υγρό και όχι σκόνη και μας το δίνουν οι αγελάδες και τα πρόβατα, πως παλιά οι νοικοκυρές έβγαζαν τα σεντόνια και τις κουβέρτες έξω για να τα δει ο ήλιος και να αεριστούν, ότι το καλοκαίρι κοιμόσουν με ανοιχτά παράθυρα ακούγοντας τα τζιτζίκια.

Όταν πια έφτασαν στο χωριό της Ελπίδας, τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν ακόμα πιο πολύ βλέποντας τα καταπράσινα βουνά και δάση, τα μικρά δρομάκια ανάμεσα στα κάτασπρα σπιτάκια με τα λουλούδια στις αυλές και η γαλήνη και η ηρεμία του τόπου τους έμεινε αξέχαστη.

Χριστίνα Χαρακίδου

Τεχνολογία - computer - Υπέρ - Κατά

Τα πλεονεκτήματα είναι ότι βρίσκεις πολλές πληροφορίες χωρίς να κουράζεσαι να ψάχνεις σε βιβλία. Άλλο πλεονέκτημα είναι ότι μπορείς να παίξεις μόνος σου παιχνίδια αν δεν έχεις αδέρφια για να παίξετε μαζί. Επίσης μπορείς να επεξεργαστείς πολλά δεδομένα σε μικρό χρονικό διάστημα.

Ακόμα μέσω Ίντερνετ μπορείς να μάθεις, να ταξιδέψεις, να συνομιλήσεις και να «βρεθείς σε όλες τις χώρες της γης» μέσα σ' ένα λεπτό. Τα μειονεκτήματα είναι ότι αν κάθεσαι πολλές ώρες στον υπολογιστή κάνει κακό στην υγεία σου. Θα έχεις πρόβλημα όρασης, θα έχεις πολλά νεύρα και δε θα θέλεις να φας. Μ' αυτόν τον τρόπο αποβλακώνεσαι και απομονώνεσαι κοινωνικά χάνοντας πολλές φιλίες.

Ελένη Κωνσταντέλου, A2 Γυμνασίου

Περίληψη

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα για νέους που θέτει ουσιαστικά ερωτήματα και προβληματισμούς για το μέλλον του πλανήτη Γη, προβληματισμοί που δεν τίθενται για πρώτη φορά. Προβληματίζει για την ύπαρξη οικολογικής συνείδησης -και ευνοεί την καλλιέργεια της-καθώς και για την ποιότητα ζωής. Ουσιαστικά, απεικονίζει τη διάσταση ανάμεσα στην τεχνολογική πρόοδο και στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται, την ολοκληρωτική δηλαδή εξάρτηση του από τους υπολογιστές και την Τεχνολογία, και καταγράφει την επίδραση της στην εξέλιξη και στην ευτυχία του ανθρώπου.

Σχέση του Κόσμο με τους γονείς του

Ο Κόσμο έβλεπε τους γονείς του μία φορά στις τρεις μέρες. Οι γονείς του Κόσμο ήταν απασχολημένοι με τις δουλειές τους και δεν είχαν χρόνο για το παιδί τους. Ο Κόσμο όταν θα πήγαινε στο χωριό για την Ελπίδα είπε ψέματα στους γονείς του ότι θα πάει στο σπίτι του Άρη, για να μην ανησυχήσουν. Ο Άρη είπε κι αυτός ψέματα στους γονείς του ,για τον ίδιο λόγο, ότι θα πάει στο σπίτι του Κόσμο. Κατά τη γνώμη μου ο Κόσμο, κατά βάθος, ένοιωθε απομονωμένος και μόνος. Πιστεύω ότι όλοι οι γονείς πρέπει να δίνουν περισσότερη σημασία στα παιδιά τους, γιατί αυτό επηρεάζει την ψυχολογία τους. Οποιοδήποτε παιδί μπορεί να έχει κακή συμπεριφορά όταν μεγαλώσει ,διότι οι γονείς του δεν είχαν χρόνο να διδάξουν τρόπους καλή συμπεριφοράς όταν ήταν μικρό.

Τι σας άρεσε στο βιβλίο;

Γενικά μου άρεσε όλο το βιβλίο χωρίς να εξαιρέσω τίποτα. Το βιβλίο αυτό είναι ένα βιβλίο όντως για παιδιά. Κάτι που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η προσπάθεια των μικρών παιδιών να σώσουν τον πλανήτη τους. Με εντυπωσίασε πάρα πολύ το μυστικό που ήξεραν μόνο και μόνο ο Κόσμο, ο Αρη και η Ελπίδα. (Μου άρεσε όλο το βιβλίο διότι ο συγγραφέας μιλά για το τι θα συμβαίνει μετά από λίγα χρόνια.)

  • Εργασίες των παιδιών πάνω στους «Εννέα Καίσαρες»

Γιάννης Λεριάς - Γιώργος Θεοχάρους, Γ3 Γυμνασίου

Ρατσισμός

To βιβλίο του Βασίλη Παπαθεοδώρου αποτελεί ένα μίγμα ψυχαγωγίας, αμείωτου ενδιαφέροντος, συνεχούς αγωνίας, καταιγιστικής δράσης και μυστήριου που προκαλεί τους πιο περίεργους, τους πιο βιβλιοφάγους του είδους να το διαβάσουν. Αποτελεί ένα συγγραφικό έργο καθρέφτη της σημερινής κοινωνίας, προειδοποιώντας μας για τους κινδύνους που ενέχει προσφέροντας μας συνάμα ένα ευχάριστο, ευκολοδιάβαστο βιβλίο. Σίγουρα δεν θα περιμέναμε το βιβλίο αυτό για να διαπιστώσουμε τους κινδύνους που κρύβονται την σήμερον ημέρα, αλλά θα το χρειαζόμασταν για να μας ευαισθητοποιήσει μέσω αυτών. Ένας τέτοιος κίνδυνος είναι ο ρατσισμός, ο οποίος δυστυχώς δεν γνωρίζει χώρα καταγωγής. Το βιβλίο προβάλει το πρόβλημα αυτό δείχνοντας μας πως μια ομάδα ανθρώπων εύκολα μπορεί να κατηγορηθεί και πέσει θύμα αβάσιμων κατηγοριών με τον χειρότερο τρόπο. Αυτό βρίσκει εφαρμογή στο βιβλίο, όταν πλέον εμφανίστηκε και ο τέταρτος Καίσαρας. Τότε τα μάτια και οι υποψίες όλων στρέφονται στους ξένους. Ο Πάβελ, η Ναταλία και ο Οδυσσέας βιώνουν τον φυλετικό ρατσισμό και έρχονται αντιμέτωποι με σοβαρές κατηγορίες. Γνωρίζουν τον φόβο, την ταπείνωση και την εξαγρίωση όταν ένα πρωί σε τοίχο του σχολείου κάποιοι αναρτούν ένα σύνθημα που λέει χαρακτηριστικά: «Να φύγουν οι ξένοι από τα σχολεία».

Μιχάλης Σπανός, Γ3 Γυμνασίου

Ανθρώπινες σχέσεις - Επικοινωνιακό πλαίσιο

Οι ανθρώπινες σχέσεις κινούμενες σε ένα ευρύτερο κοινωνικό κύκλο θα λέγαμε ότι εκφράζουν την επαφή, τη επικοινωνία των ανθρώπων η οποία αποδίδεται με τους φυσικούς ή τους προσωπικά επιλεγμένους δεσμούς που αναπόφευκτα αναπτύσσονται μεταξύ τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους .

Στο συγκεκριμένο βιβλίο παρακολουθούμε τις προσωπικές -συναισθηματικές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των μαθητών που έχουν χαρακτήρα είτε φιλικό είτε κοινωνικό άμα υποθέσουμε ότι το σχολείο αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας.

Οι ήρωες-πρωταγωνιστές της ιστορίας μας ποικίλλουν όσον αφορά το επικοινωνιακό τους πλαίσιο.

Πρωτεργάτης και βασικό στέλεχος αποτελεί ο Μιχάλης, ένας μαθητής που χρησιμοποιεί την ευδιάθετη και καλή σχέση που έχει με τους άλλους μαθητές, προσπαθεί να ξεδιαλύνει το μυστήριο που υποκρύπτεται και διαφυλάσσεται, προσφέροντας σε εμάς έντονες στιγμές πάθους και αγωνίας.

Σύμμαχο σε αυτή του την προσπάθεια έχει τον Αντρέα και τη Νίκη. Η σχέση των τριών αυτών παιδιών έχει ως στόχο τη συνεννόηση, τη συναισθηματική κάλυψη, την ανταλλαγή απόψεων με δεδομένο ότι αυτοί οι τρεις ανήκουν σε μια ομάδα, αλλά εξέφραζαν παράλληλα και τη συλλογική εύθηνη για την επιτυχημένη ολοκλήρωση της εργασίας τους .

Από την άλλη πλευρά μπορούμε να διακρίνουμε ένα επικοινωνιακό αδιέξοδο στις σχέσεις των μαθητών. Η επικράτηση του ατομισμού, των συμφεροντολογικών αντιλήψεων και πολύ περισσότερο της ανταγωνιστικής διάθεσης, περιορίζει και σταδιακά καταργεί το ενδιαφέρων για τον άλλο άνθρωπο και τη γνήσια επαφή μαζί του.

Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο Αλέξανδρος, ένα κακομαθημένο παιδί που λόγο της κοινωνικής θέσης του και χωρίς να το αξίζει, χωρίς να προσπαθεί, αντιμετώπιζε με καχυποψία, επιφυλακτικότητα και ιδιαίτερη εμπάθεια τους υπόλοιπους συμμαθητές του. Ο Αλέξανδρος είναι το άτομο που εκφράζει ανεπιφύλακτα τον εγκλωβισμό του ανθρώπου στο ατομικό πλαίσιο της ατομικής του ζωής.

Παράλληλα εντυπωσιακά περιγραφόμενο είναι από την πλευρά του συγγραφέα και η περίπτωση ανθρώπων-μαθητών που η επικοινωνία ως έννοια είναι ανύπαρκτη, αφού υπηρετούν τον εγωισμό και την φιλαυτία και αντιμετωπίζουν τους άλλους ως εχθρούς θεωρώντας τους ως απειλή για την ευόδωση των σχεδίων τους και την πραγματοποίηση των στόχων τους. Η έκφραση αυτής της συμπεριφοράς είναι ο Δράστης, ο δημιουργός όλων αυτών των δυσάρεστων περιστάσεων, για να κερδίσει μόνο αυτός την υποτροφία.

Συμπερασματικά λοιπόν, η επικοινωνία, η αληθινή, η γνήσια και ουσιαστική στις μέρες μας εκλείπει. Υπάρχει ένα επικοινωνιακό αδιέξοδο στις σχέσεις των ανθρώπων. Καλό θα ήταν να υπάρχει σήμερα μια ανθρωποκεντρική παιδεία από τους φορείς κοινωνικοποίησης με συνετή διαπαιδαγώγηση ώστε να αποκτήσουν οι άνθρωποι μια συγκροτημένη και ολοκληρωμένη προσωπικότητα από την οποία θα εκλείπουν φαινόμενα του ρατσισμού, βίας και γενικότερα μιας παραβατικής συμπεριφοράς.

Π. Βογιατζής, Γ2 Γυμνασίου

Παραδείγματα ρατσισμού που στηλιτεύονται μέσα στο βιβλίο

Στο βιβλίο «Οι Εννέα Καίσαρες» του Β. Παπαθεοδώρου, θίγονται θέματα κοινωνικού και φυλετικού ρατσισμού. Δυο σχολεία, ένα ιδιωτικό και ένα του Δημοσίου βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους παρουσιάζοντας τις διαφορές τους.

Όπως όλοι μας ξέρουμε, το ιδιωτικό σχολείο ή αλλιώς κολλέγιο, είναι ένα σχολείο στο οποίο πηγαίνουν και γράφονται συνήθως παιδιά από εύπορες οικονομικά οικογένειες που δεν αντιμετωπίζουν το οικονομικό πρόβλημα.

Από την άλλη πλευρά, ένα δημόσιο σχολείο το επισκέπτονται συνήθως παιδιά που οι οικογένειες τους έχουν μια οικονομική δυσχέρεια και έτσι δεν έχουν τη δυνατότητα να τα εγγράψουν εκεί λόγω του μεγάλου κόστος που έχει ένα ιδιωτικό σχολείο. Έτσι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να τα στείλουν σε δημόσιο σχολείο όπου τους παρέχεται δωρεάν εκπαίδευση από το Υπουργείο Παιδείας.

Στο βιβλίο αυτό του Β. Παπαθεοδώρου, μόλις τα παιδιά του κολλεγίου μαθαίνουν τα νέα ότι θα συνεργαστούν με παιδιά από άλλο σχολείο και πιο συγκεκριμένα ένα δημόσιο, δεν το δέχονται και με πολύ μεγάλη ανεκτικότητα. Κατά τον ίδιο όμως τρόπο και τα παιδιά του δημοσίου. Με την εργασία που τους ανατέθηκε για τη συνεργασία μεταξύ των δυο σχολείων, δόθηκε η δυνατότητα στα ξένα - φιλοξενούμενα παιδιά να κάνουν χρήση των εγκαταστάσεων όποτε και οποιαδήποτε ώρα θελήσουν. Δηλαδή να μπορούν να παίζουν με τα άλλα παιδιά στα γήπεδα καθώς και να χρησιμοποιούνε τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές για το θέμα της εργασίας που θα τους ανατεθεί να κάνουν. Όμως, υπήρχε και πάλι μια ζήλια μεταξύ των δυο σχολείων αφενός για τις τιμητικές διακρίσεις και σύγχρονες εγκαταστάσεις του ιδιωτικού και αφετέρου για το ότι τα παιδιά του δημοσίου ήταν αυτά που νικούσαν και νικάνε κατά ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό το κολλέγιο στους σχολικούς αθλητικούς αγώνες. Με λίγα λόγια το ένα σχολείο ζηλεύει το άλλο και διατηρεί το καθένα μια στάση ζηλοφθονίας.

Όποτε γίνει κάτι στο ιδιωτικό σχολείο, είτε κλοπή, είτε κάποια μικρή καταστροφή όλοι οι μαθητές και οι καθηγητές θεωρούν υπόπτους τους μαθητές του δημοσίου και αποκλείουν την πιθανότητα να τα έχει διαπράξει αυτά κάποιος από το σχολείο τους. Επίσης βλέπουν με μεγάλη αλαζονεία το γεγονός ότι ένας μαθητής είναι άριστος σε όλα τα μαθήματα, προκαλώντας έτσι την απομόνωση του μαθητή από τους υπόλοιπους μαθητές και την κοροϊδία του.

Στο σχολείο το ιδιωτικό φοιτά ένα αγόρι που τον λένε Πάβελ και ο πατέρας του είναι Ρώσος πρέσβης. Έτσι, με βάση την καταγωγή του οι μαθητές δεν τον θεωρούν ως φίλο τους χωρίς να τον υπολογίζουν και όπως έχει προαναφερθεί, αν γίνει κάτι στο σχολείο και αποκλείεται η πιθανότητα να το έκανε μαθητής δημοσίου, όλοι υποπτεύονται τον Πάβελ, δήθεν γιατί είναι για αυτούς ένας ξένος όπως τους μαθητές του δημοσίου και δεν έχει τόση αξία όσο εκείνοι. Άλλη περίπτωση μαθητή, στο ιδιωτικό σχολείο είναι ο Δημήτρης, που επειδή είναι ο καλύτερος μαθητής και διαβάζει πολλές ώρες, τον θεωρούν όλοι ως φυτό και δεν του δίνουν σημασία σαν να πρόκειται για αληθινό συμμαθητή τους και πάντοτε βρίσκουν κάποιον τρόπο ή δικαιολογία για να αποφύγουν την παρέα του. Όμως δεν είναι αυτοί οι μόνοι μαθητές που περνάνε αυτό το μαρτύριο στο σχολείο τους. Υπάρχουν και άλλα δυο παιδιά του δημοσίου, ο Οδυσσέας που κατάγεται από την Αλβανία και η Ναταλία από την Ουκρανία. Και τα δυο αυτά παιδιά αντιμετωπίζονται με σκληρό τρόπο από τους συμμαθητές τους λόγω της καταγωγής τους και της σχετικής απομόνωσης που επιλέγουν να έχουν. Όταν ο Μιχάλης αναζητά πληροφορίες για να ανακαλύψει τον ένοχο που κρύβεται πίσω από όλους τους αυτοκράτορες της Ρώμης, πρώτους απ' όλους υποψιάζεται τον Οδυσσέα ή την Ναταλία και κάποια άλλα παιδιά. Και για την κλοπή του ταμείου που υπεύθυνος ήταν ο Βαγγέλης είχε στο μυαλό του αυτά τα παιδιά. Άλλο σημείο ρατσισμού είναι όταν αποκλείουν την Ναταλία που είναι και καλή μαθήτρια από την παρέλαση επειδή δήθεν δεν παρέλαυνε όπως έπρεπε. Τέλος, πολύ άσχημη πράξη από κάποιους μαθητές ήταν αυτά που έγραφαν με σπρέι σχετικά με τους μαθητές διαφορετικής υπηκοότητας και καταγωγής όπως η φράση «Να φύγουν οι ξένοι από τα σχολεία μας».

Απήχηση ενός αναγνώστη από το βιβλίο

Η απήχηση ενός αναγνώστη διαβάζοντας αυτό το βιβλίο και ιδιαίτερα ενός νεαρού αναγνώστη πιστεύω πως είναι μεγάλη, διότι το βιβλίο αναφέρει θέματα που επισημαίνονται στη σύγχρονη εποχή και προσφέρει στους αναγνώστες του αγωνία για το τι πρόκειται να ακολουθήσει μετέπειτα στην ιστορία. Επίσης, το θέμα με το ρατσισμό που διαπραγματεύεται στο βιβλίο, κατά τη γνώμη μου προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους αναγνώστες και γενικότερα τους ανθρώπους. Ο ρατσισμός δεν κρίνεται ως πολύ καλό πράγμα μεταξύ των ανθρώπων και των φυλών, επειδή μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα τόσο στην επικοινωνία όσο και τις μεταξύ σχέσεις των εθνών και των προσώπων. Ούτως η άλλως δεν είναι σωστό να έχουμε ρατσιστικές σχέσεις με τους ανθρώπους, αφού καθένας έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες και επιλογές, τις οποίες οφείλουμε να σεβόμαστε όσο γελοιοποιημένες και σατιρικές μας φαίνονται. Δεν θα ήταν πιστεύω ευχάριστο για κάποιον άνθρωπο να δέχεται πάνω του όλα αυτά, δηλαδή τις κοροϊδίες και τα επίθετα που χρησιμοποιούνται εις βάρος του από την υπόλοιπη κοινωνία.

Φίλιππος Κασιώτης - Ιωάννα Παπαοικονόμου, Γ3 Γυμνασίου

Έγκλημα στο διαδίκτυο

Στην εποχή μας η βία έχει ομολογουμένως αποκτήσει μια νέα ποιότητα. Διατηρώντας στην ουσία της τα ίδια αρχέγονα χαρακτηριστικά της, παρουσιάζεται με περισσότερες αποχρώσεις, πιο πολύπλοκη και συγκαλυμμένη. Η χρήση των σύγχρονων τεχνικών μέσων, η αξιοποίηση για το σκοπό των επιστημονικών πορισμάτων πειθαναγκασμού, η αναγωγή της σε ιδεολογία συγκαλύπτουν τη σύγχρονη βία και όταν τα μέσα αυτά αποδεικνύονται ανεπαρκή ξεσπά απροκάλυπτη και αποτρόπαιη. Εγκλήματα και κοινωνικές συγκρούσεις είναι οι συνηθέστερες εκφάνσεις της στις μέρες μας.

Όλη αυτή η ιδεολογία αποτυπώνεται πλήρως και στην υπόθεση των «Εννέα Καισάρων». Ο Δράστης ένα φαινομενικά καλό παιδί οδηγείται στο έγκλημα και γενικότερα σε παραβατικές ενέργειες, χάνοντας την αυτοκυριαρχία του και δρώντας ανεξέλεγκτα επιδιώκει να απαλλαγεί από καταστάσεις που τον δυσαρεστούν, τον πιέζουν και τον δυσανασχετούν στοχεύοντας στην πρωτιά, στο βραβείο όσον αφορά την υποτροφία στο εξωτερικό.

Φαινομενικά η σχέση του και η επικοινωνία με τους άλλους μαθητές αναδεικνύεται ένα από τα ισχυρά του όπλα, που τον καθιστούν δημοφιλές άτομο στο σχολικό περιβάλλον. Όμως η αλλοιωμένη ψυχοσύνθεσή του επιδιώκει την εκτόνωση του με κάθε τρόπο κάθε απωθημένου και όλα αυτά διαδραματίζονται από την άκριτη υιοθέτηση από πλευράς του Δράστη των αρνητικών χαρακτηριστικών μερικών Ρωμαίων αυτοκρατόρων, που εξαργυρώνονται με εμπρησμούς, δολιοφθορές και εικονικά ατυχήματα.

Στο πλαίσιο μιας σχολικής συλλογικής εργασίας με θέματα παρμένα από τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το διαδίκτυο επιτελεί το ρόλο του ως μια νέα μορφή επικοινωνίας και άντλησης υλικού. Η επικοινωνία, η ανταλλαγή θέσεων και αντιλήψεων, η προσέγγιση και η συνεννόηση επιτυγχάνονται μεταξύ των μαθητών των εννέα ομάδων. Ο Δράστης αποστέλλει μηνύματα απροκάλυπτα και ανώνυμα. Είναι φανερός ο επηρεασμός του απ' τα ηλεκτρονικά παιχνίδια,   που αποθεώνουν τη βία και τη βαρβαρότητα. Τελικά οι απάνθρωπες διαθέσεις οδηγούν στο έγκλημα.

Το κακό όμως γεννιέται από την επιρροή που ασκεί το διαδίκτυο προβάλλοντας εικόνες ωμής βίας, οργανωμένου εγκλήματος, ήρωες που ενσαρκώνουν τα σύγχρονα πρότυπα του αδίστακτου ανθρώπου, εθίζοντάς τον στην πλήρη αποδοχή αυτών σαν φυσιολογικά στη ζωή του, προκαλώντας παράλληλα τα πάθη και τα ένστικτά του.

Φυσικό επακόλουθο αυτής της συμπεριφοράς είναι το έγκλημα.

Το διαδίκτυο λοιπόν προάγει την επικοινωνία και την πολυδιάστατη επαφή και προσέγγιση. Πολλές φορές όμως η άκριτη και αλόγιστη χρήση του, οδηγεί τον άνθρωπο στην απομόνωση, τη μοναξιά και την καλλιέργεια εγωιστικών και αλαζονικών συμπεριφορών που μπορεί να αποδειχθεί μοιραία στην ευρύτερη πορεία του σε μια οργανωμένη κοινωνία.

Leave a Comment