Κεφάλαια με τίτλους μουσικών κομματιών. Κάθε κεφάλαιο κρατάει όσο περίπου και το κάθε κομμάτι. Πολύ ευκολοδιάβαστο, πιστεύω ότι αν το είχα διαβάσει όταν ήμουν έφηβη θα με είχε κερδίσει.
Ακόμη ένα καλογραμμένο ριζοσπαστικό και επίκαιρο βιβλίο από τον Βασίλη Παπαθεοδώρου, που θίγει αμφιλεγόμενα θέματα και θέματα ψυχολογίας. Πιστεύω οτι είναι ένα βιβλίο που όλοι θα έπρεπε να διαβάσουμε στην σύγχρονη κοινωνία στην οποία ζουμε, και να αναρωτηθούμε κοιτώντας τον καθρέφτη αν η αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας είναι αυτή που νιώθουμε μέσα μας.
Πολύ πετυχημένη ματιά μέσα σε ένα θέμα τραγικό μα, δυστυχώς, πάντα επίκαιρο. Ο συγγραφέας καταφέρνει να σε κάνει να βλέπεις την ιστορία μέσα από την οπτική ενός 'αντικειμενικά μισητού', θα έλεγε κανείς χαρακτήρα, χωρίς, όμως, να τον μισείς πραγματικά. Αυτό μάλλον βασίζεται ακριβώς στο ότι η ιστορία προσπαθεί να δείξει πώς ένας καθημερινός νέος, το παιδί της διπλανής πόρτας, μπορεί να βρει τον εαυτό του μπλεγμένο σε μία τόσο τοξική κατάσταση χωρίς να συνειδητοποιεί πόσο άσχημο είναι αυτό που κάνει. Δεν είναι από τη φύση του σε καμία περίπτωση 'κακός' άνθρωπος αλλά δεν δείχνει την απαραίτητη κρίση και αντίδραση μέχρι γεγονότα που θα τον στιγματίσουν να τον κάνουν να καταλάβει πόσο λάθος φέρεται. Δεν είναι εύκολο να γράφεις από την οπτική ενός 'αχώνευτου' πρωταγωνιστή μα ο Βασίλης Παπαθεοδώρου το έκανε με τον καλύτερο τρόπο. Γράψιμο απόλυτα πιστό στον χαρακτήρα αλλά χωρίς να υποβαθμίζεται και η ικανότητα του ίδιου του συγγραφέα στο γράψιμο. Η ιδέα με τα τραγούδια στην αρχή του κάθε κεφαλαίου επίσης πολύ έξυπνη και ταιριαστή με την ιστορία.
A story of a teenager trying to put his thoughts/life into order. I read it in just one day. Well maybe you think that 4 stars are too much but the way you can experience the story through the eyes of a 17 years old kid makes it up.
Στην αρχή αυτού του βιβλίου, ομολογώ πως ο κεντρικός χαρακτήρας μου φαινόταν αχώνευτος, αλλά συγχρόνως πολύ ενδιαφέρων. Άλλωστε, νομίζω αυτό είναι που ζητάς από έναν χαρακτήρα-όχι να σου αρέσει, αλλά να σε ιντριγκάρει, να σε προκαλεί, να σε βάζει σε σκέψεις. Η πρώτη σκέψη που μου δημιούργησε λοιπόν ο Θανάσης είναι πως γίνεται κάποιος να είναι τόσο κακός, τόσο απεχθής, τόσο οργισμένος. Ήθελα να δω πως θα δώσει τελικά "τόπο στην οργή" και πως θα αρχίσει να ενδιαφέρεται περισσότερο για αυτά που συμβαίνουν γύρω του, για αυτά που κάνει αυτός. Ο Βασίλης Παπαθεοδώρου έχει ταλέντο μέσα από εξτρίμ καταστάσεις να δίνει τα πιο αισιόδοξα μηνύματα. Επίσης, λάτρεψα τον μουσικό τόνο του βιβλίου. Ανακάλυψα πολλά καινούρια τραγούδια που προστέθηκαν στη λίστα των αγαπημένων μου. Κατά τη γνώμη μου, ήταν πανέξυπνο το πως ο συγγραφέας συνδύαζε ένα τραγούδι με κάθε κατάσταση. Πολλές φορές αυτό το βιβλίο με έκανε και να γελάσω. Τα σαρκαστικά σχόλια και σκέψεις του Θανάση είναι απλά όλα τα λεφτά. Κάτι που δεν μου άρεσε είναι το ότι κάποιοι χαρακτήρες παρουσιάζονταν πολλοί επίπεδοι. Για παράδειγμα, η Λουίζα, που παρόλο που μου άρεσε πολύ, δεν παύει να ήταν μονόχρωμη. Γιατί, ας πούμε, είναι τόσο έξυπνη για την ηλικία της? Γιατί είναι τόσο δυνατή? Σίγουρα είχε και αυτή κάποια σκαμπανεβάσματα στη ζωή της. Κανείς δεν είναι τέλειος. Παρουσιαζόταν απλά ως ένας μοχλός για να βγάλει την καλή πλευρά του Θανάση. Επίσης, δεν μου άρεσαν οι στερεοτυπικοί χαρακτήρες: Η κυρά-Ελευθερία, η κλασική Ελληνίδα μαμά που κάθεται σπίτι, ράβει ρούχα για τις γειτόνισσες και γενικά δεν κάνει τίποτα για τη ζωή της... πολύ επίπεδος χαρακτήρας κατά τη γνώμη μου, όπως επίσης και ο παππούς με τη γιαγιά. Αλλά πέρα από αυτά τα αρνητικά, το βιβλίο είχε πολύ νόημα και πολλά ωραία διδάγματα. Απόλαυσα το διάβασμα και σίγουρα θα το πρότεινα και σε άλλους.
Το καλύτερο βιβλίο του συγγραφέα που διάβασα μέχρι τώρα. Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω τις εκδόσεις Καστανιώτη που έκαναν τα βιβλία του διαθέσιμα δωρεάν σε μορφή ebook. Η γραφή του συγγραφέα με τις ίδιες αρετές όπως στα προηγούμενα βιβλία του, αλλά περισσότερο ώριμη. Ταυτόχρονα, η γλώσσα του έφηβου Θανάση και των υπόλοιπων εφήβων-ηρώων είναι πολύ ζωντανή και καθόλου επιτηδευμένη. Ένα βιβλίο ενηλικίωσης για το πώς ένας έφηβος αφήνει πίσω του τις προβληματικές συμπεριφορές του παρελθόντος μέσα από τις γεμάτες πόνο καταστάσεις που βιώνει για να γίνει αυτός που θέλει να είναι. Πολύ ωραία ιδέα και εκπληκτικά υλοποιημένη η σύνδεση κάθε σκηνής-κεφαλαίου με ένα τραγούδι.
Αυτό το βιβλίο απλά το αγάπησα! Ήταν πολύ ενδιαφέρον και πανεύκολο στο διάβασμα. Η υπόθεση ήταν πολύ ωραία. Και το πιο ωραίο ήταν ότι όλο το βιβλίο είχε άμεση σχέση με τη μουσική!
Πολύ πετυχημένη ματιά μέσα σε ένα θέμα τραγικό μα, δυστυχώς, πάντα επίκαιρο. Ο συγγραφέας καταφέρνει να σε κάνει να βλέπεις την ιστορία μέσα από την οπτική ενός 'αντικειμενικά μισητού', θα έλεγε κανείς χαρακτήρα, χωρίς, όμως, να τον μισείς πραγματικά. Αυτό μάλλον βασίζεται ακριβώς στο ότι η ιστορία προσπαθεί να δείξει πώς ένας καθημερινός νέος, το παιδί της διπλανής πόρτας, μπορεί να βρει τον εαυτό του μπλεγμένο σε μία τόσο τοξική κατάσταση χωρίς να συνειδητοποιεί πόσο άσχημο είναι αυτό που κάνει. Δεν είναι από τη φύση του σε καμία περίπτωση 'κακός' άνθρωπος αλλά δεν δείχνει την απαραίτητη κρίση και αντίδραση μέχρι γεγονότα που θα τον στιγματίσουν να τον κάνουν να καταλάβει πόσο λάθος φέρεται. Δεν είναι εύκολο να γράφεις από την οπτική ενός 'αχώνευτου' πρωταγωνιστή μα ο Βασίλης Παπαθεοδώρου το έκανε με τον καλύτερο τρόπο. Γράψιμο απόλυτα πιστό στον χαρακτήρα αλλά χωρίς να υποβαθμίζεται και η ικανότητα του ίδιου του συγγραφέα στο γράψιμο. Η ιδέα με τα τραγούδια στην αρχή του κάθε κεφαλαίου επίσης πολύ έξυπνη και ταιριαστή με την ιστορία.
Από τα εφηβικά βιβλία που εκφράζουν τη σύγχρονη γενιά και την παρουσιάζουν πιστά, από τον τρόπο γραφής μέχρι τις θεματικές που πραγματεύεται. Απευθύνεται σε εφήβους, αλλά σίγουρα και οι ενήλικες θα καταλάβουν πράγματα που αγνοούν.
Το Στη διαπασών είναι ένα εφηβικό μυθιστόρημα. Μιλά γι’ αυτούς που αισθάνονται νικητές, ενώ οι άλλοι τούς θεωρούν χαμένους, ή γι’ αυτούς που βλέπουν τον εαυτό τους σαν χαμένους, αλλά θέλουν να γίνουν νικητές. Πάντα ο Παπαθεοδώρου στα βιβλία του, ακολουθεί, τους ρυθμούς των νέων της εποχής μας.
Ενδιαφέρον Ένα μαγευτικό βιβλίο για εφηβους αλλά και μεγάλους, με τη μοναδική συγγραφική ικανότητα του Παπαθεοδώρου να εξιστορεί τις καταστάσεις και να σε κάνει κομμάτι τους.
Είναι το πρώτο βιβλίο του Παπαθεοδώρου που διαβάζω και καταλαβαίνω για ποιο λόγο έχει πάρει τόσες καλές κριτικές, ένα βιβλίο που πιάνει ακριβώς τον παλμό των εφήβων, τους προβληματισμούς, τις ανασφάλειές τους, ένα βιβλίο δυνατό με αρκετά σκληρή γραφή όμως τόσο συγκινητικό και αληθινό από τα λίγα βιβλία που με έκαναν να μπω στην ψυχολογία του πρωταγωνιστή και με έκανε να δακρύσω, μπράβο στο συγγραφέα!!!
Αυτό μου άρεσε κι εμένα περισσότερο. Καθώς τα τελευταία χρόνια κάνω "παρέα" με έφηβους, τον είδα μπροστά μου τον Θανάση, με τα ξεσπάσματά του, τις μουσικές του, τους θυμούς του. Μου άρεσε κι εμένα η αισιόδοξη αίσθηση που αφήνει ο συγγραφέας στο τέλος, και τα τραγούδια. Ο Άκης μου ζήτησε να του το αγοράσω, να το έχει δικό του και να το μοιραστεί με τους φίλους του 😉
Εντάξει, το ομολογώ. Συγκινήθηκα με αυτό το βιβλίο. Το διάβασα μέσα σε πόσο - τρεις, τέσσερις ώρες; Απνευστί πήγε και με ταρακούνησε. Και πάλι, έχω ένα σωρό ενστάσεις, αλλά ας πάνε στο καλό, δεν τις γράφω, θα γράψω γιατί μου άρεσε. Γιατί ήταν δυνατό και ζωντανό, με ρυθμό, με πειστικότητα. Ο χαρακτήρας με έπεισε. Το σκηνικό με έπεισε, σε ανησυχητικό βαθμό. Υποχρεώθηκα να αντικρίσω μια αληθινή κατάσταση σχεδόν βίαια. Και με επηρέασε. Η taxidiarikopoul φαίνεται ότι με θεωρεί έφηβο ακόμη 🙂 αλλά φαίνεται ότι για κάποιο λόγο, το βιβλίο ξύπνησε μέσα μου τον ανήσυχο, προβληματισμένο ενήλικα. Γι' αυτό κι ευγνωμονώ εξίσου την ελπιδοφόρα πλευρά του. Κλείνω για την ώρα τον κύκλο του Παπαθεοδώρου. Αυτό είναι για μένα σαφώς το καλύτερο βιβλίο του από όσα διάβασα, με αμέσως επόμενο τα "Χνότα στο τζάμι".
Μου αρέσει πολύ ο Βασίλης Παπαθεοδώρου ως συγγραφέας. Ήδη από το πρώτο του βιβλίο που διάβασα, τα "Χνότα στο τζάμι" τον ξεχώρισα. Δεν τον ξεχώρισα μόνο για τις αρετές της γραφής του. Τον ξεχώρισα κυρίως για την αισιόδοξη ματιά του. Ό,τι και να γράφει, όπως και να το γράφει, η αισιοδοξία, η ελπίδα και οι στόχοι ξεπροβάλλουν αβίαστα από τις γραμμές του. Το "Στη διαπασών" δανείζεται τον τίτλο του από την εκκωφαντική μουσική που αρέσει στο Θανάση να ακούει. Αλλά και την αναταραχή που βιώνει μέσα του ο ήρωας. Με μια πρώτη ματιά αντικοινωνικός, ξεχειλισμένος από ορμόνες επανάστασης δεν παύει να είναι ένα παιδί στο χείλος του "κακού δρόμου". Είναι δυνατόν αυτό το παιδί να μην πάρει τον κακό δρόμο; Το μήνυμα που δίνει ο συγγραφέας είναι ότι είναι δυνατόν, αρκεί να υπάρχει αγάπη και ενδιαφέρον. Με τα τραγούδια να τον οδηγούν, με ήχο στη διαπασών αλλά και συναισθήματα στη διαπασών, ο Θανάσης παραπαίει προσπαθώντας να βρει πού ανήκει. Με τις βάσεις που του έδωσε η μητέρα του, με την κρίση του που αρχίζει να διαμορφώνεται, με τη φυσική του ευαισθησία που αναδύεται από εκεί που είναι κρυμμένη, με την προσέγγιση της Λουίζας ο Θανάσης βάζει υγιή στηρίγματα για το μέλλον του. Μου άρεσε που ο συγγραφέας ενσωμάτωσε φυσικά τη γλώσσα που μιλάει ο έφηβος Θανάσης χωρίς να φαίνεται ψεύτικη απομίμηση. Ήταν σα να τον είχα μπροστά μου το Θανάση και να τον άκουγα. Πολύ ωραίες οι επιλογές των τραγουδιών. Δεν είναι ψέματα ότι πλέον κάποια τραγούδια είναι διαχρονικά. Τα άκουγαν οι παλιότερες γενιές και τα ακούν και τα παιδιά τους. Η μόνη μικρο-ένσταση που έχω είναι ότι περίμενα πιο καλοδουλεμένη τη μεταστροφή του παιδιού. Θα την ήθελα με περισσότερα βήματα, μου φάνηκε κάπως βιαστική. Ένας τέτοιος αδάμαστος έφηβος περίμενα να χρειάζεται περισσότερες διεργασίες για να φτάσει να αλλάξει.
Όντως, ένα από τα απίθανα βιβλία του Παπαθεοδώρου. Αυτό και το "εννέα καίσαρες" είναι οι λόγοι που θέλω να διαβάσω και όλα τα υπόλοιπα. Ο επαναστατημένος έφηβος, με την περίεργη σύνθεση οικογένειας, που πηγαίνει κόντρα σε όλους, θέλει να παίζει ξύλο και να είναι τσαμπουκάς. Του αρέσει η μουσική, σιχαίνεται το σχολείο. Χωρίς πατέρα, με πατριό και ετεροθαλή αδέλφια. Μία μάνα που προσπαθεί. Και, στο τέλος, μία άλλη έφηβη που καταφέρνει να τον αλλάξει προς το καλύτερο (???). Απίστευτα νοήματα, απίστευτοι χαρακτήρες. Το βιβλίο "έσκισε"!!!
Και αυτό το βιβλίο του Παπαθεοδώρου, άριστα γραμμένο, όντως σαν να μιλάει ένας επαναστάτης έφηβος, ρεαλιστικό και ενδιαφέρον. Ένα βιβλίο για έφηβους και όχι μόνο.
Το τελείωσα πριν κάνα τρίωρο. Πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο. Μιλά για έναν ανένταχτο και πολύ οργισμένο έφηβο, ο οποίος ζει στα Καμίνια με τη μητέρα, τον πατριό & τα 2 ετεροθαλή αδέλφια του. Μπλέκεται σε πολλές δύσκολες καταστάσεις, μέχρι να γίνει ένα δυσάρεστο γεγονός και να του τονίσει πόσο σημαντικό είναι να είσαι ο εαυτός σου και όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι από εσένα. Βρήκα πολύ ταιριαστά τα τραγούδια του κάθε κεφαλαίου - τα περισσότερα απ' αυτά τα ξέρω και μου αρέσουν.
Ένα όμορφο νεανικό βιβλίο που αφορά και απευθύνεται σε νέους και πράγματα που αντιμετωπίζουν. Ο Ππαθεοδώρου είναι πολύ συνεπής σε αυτό που κάνει και το κάνει με ειλικρίνεια και καλά.
Πολύ καλό κ συνετό για όποιον θέλει να αλλάξει......
Στη Διαπασών. Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται... ή τα νοιώθεις ή σε αφήνουν αδιάφορο...όταν είσαι έξω η μέσα στα ρούχα τους μπορείς να τα περιγράψεις αλλά μόνο να τα νοιώσεις.
Αν σας αρέσει η κατηγορία "teen angst", θα το ευχαριστηθείτε.
Τέλειο για εφήβους αν και ρεαλιστικό πολύ στην γλώσσα Συγχαρητήρια
Παιδιά καλημέρα είναι το τρίτο βιβλίο που διαβάζω στη ζωή μου και μου άρεσε πάρα πολύ μπράβο σας
Πολύ καλό αλλά.... Το τέλος ήταν κάπως απότομο ! Περίμενα να γνωρίσει τον πατέρα του ή τουλάχιστον να τον αναφέρει στο τέλος.... Κάτι... Τίποτα μακάρι να είχε και συνέχεια...
Πολύ καλό βιβλίο... Πολύ ωραίο βιβλίο...Αν και θα ήθελα να γνωρίσει κανονικά τον πατέρα του με χάλασε το τέλος λίγο!! Αλλά πέρασα 3 μέρες αγωνίας ωραίο ήταν..
Αν έχετε παιδιά στην εφηβεία, να το διαβάσουν οπωσδήποτε.
Αν κ δεν ανήκω στις ηλικίες που απευθύνεται (νεανικό -εφηβικό κοινό) μπορώ να πω ότι μου φάνηκε εξαιρετικό κ πολύ αληθινό
Τέλειο!!!! Δεν έχω ξαναδιαβάσει τέτοιου είδους βιβλίο...το ύφος του είναι πολύ διαφορετικό από αλλά βιβλία... το διάβαζα και δεν βαριόμουν...είναι πολύ κοντά στην επικοινωνία τη δική μου...των εφήβων δηλαδή....η υπόθεση μου άρεσε πολύ!!!!
Υπέροχο!! Ο συγγραφέας έχει τρομερό χιούμορ! Μακάρι να υπήρχε και συνέχεια.
Πολύ ωραίο. Πολύ ωραίο βιβλίο αλλά πιστεύω τελειώνει κάπως απότομα
Αρκετά ωραίο βιβλίο λίγο προβλεπόμενο αλλά μου άρεσε πολύ, το διάβασα με ευχαρίστηση
Άξιο ανάγνωσης Αληθινό, διδακτικό, καθημερινό με ιδιαίτερο χιούμορ.
Ωραίο, διαβάζεται εύκολα και αποτυπώνει αληθινές καθημερινές σκηνές
Πολύ καλό! Αξίζει να διαβαστεί από όλους και ειδικά τους νεότερους!
Καλό. Ωραίο βιβλίο με καλή πλοκή, αν και λίγο προβλεπόμενη. Ευχάριστο ανάγνωσμα.
Υπέροχο Είναι πραγματικά καλό.. Αξίζει να το διαβάσει κάποιος.
Πολύ καλό! Ευχάριστο διήγημα. Διαβάζεται ακούραστα.
Ευανάγνωστο αν και λίγο προχειρογραμμένο. καλό αν θες να περάσεις την ώρα σου χωρίς ιδιαίτερη εμβάθυνση και σκέψη! ενδιαφέρον ιστορία που σου τραβάει την προσοχή. Η ιστορία παρότι υπολείπεται πρωτοτυπίας και νοήματος, καταφέρνει να μεταδώσει την συναισθηματική φόρτιση των ηρώων του απροσδόκητα καλά! -1* για το γλυκανάλατο happy end....
by Μ.Φ.
Τι να πει κανείς, αριστούργημα. Το βιβλίο είναι υπέροχο πραγματικά, πολύ λυπάμαι που δεν το είχα διαβάσει νωρίτερα. Από την ώρα που το ξεκίνησα δεν το άφησα λεπτό. Μοναδικό! Θεωρώ πως είναι από τα βιβλία που πρέπει να έχει διαβάσει ο καθένας.
Το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ!!! Στο σχολείο έχουμε να κάνουμε βιβλιοπαρουσίαση και διάλεξα αυτό!!!
Πάω Πέμπτη Δημοτικού και ο Κύριός μου μας είπε να το αγοράσουμε αν και έχει κάποιες λέξεις που δεν είναι και τόσο καλές! Έχω ακούσει πολλά για αυτό το βιβλίο και μου αρέσει ιδιαίτερα για τα κεφάλαια που είναι τόσο ωραία και παλιά τραγούδια!!!!!!!!!!!!!!
Αρκετά καλό. Περνάει πολλά θετικά μηνύματα προς τον αναγνώστη, αλλά περίμενα κάτι παραπάνω!
Το τελείωσα το βιβλίο πριν 1 ώρα περίπου και μπορώ να πω αρκετά πράγματα! Σε ορισμένα θέματα αισθάνεσαι ακριβώς το τι νιώθει ο πρωταγωνιστής όπως ο ''Θανάσης''! Είναι ένα πολύ καλό βιβλίο που αξίζει να το διαβάσει κανείς!!!! Αλλά από 13 καλύτερα και άνω!
Αληθινό, κατανοητό, ανθρώπινο
Δεν φοβάται ο συγγραφέας να εκφράσει τα συναισθήματα του παιδιού όπως τα σκέφτεται (βρισιές κλπ.) όχι ωραιοποιημένα